അമൃതം കടയുന്നു

- കെ ജി മേനോൻ 

കടൽ
മാനവപ്രഭാവമേ! നിഷ്പ്രഭം നീയെൻ മുന്നിൽ 
ഞാനിളകിയാൽപ്പിന്നെക്കഴിഞ്ഞു ലോകം തന്നെ.

തീമല
എന്നുള്ളിലെന്നും കത്തിജ്ജ്വലിക്കും തീക്കുണ്ഡത്തിൽ
കുന്നുകൾ, കരകളും, കടലും ദഹിച്ചുപോം!

കാറ്റ്
ഞാനൊരു വലുതായ നെടുവീർപ്പിട്ടാലുടൻ
ഹാ! നിലം പതിച്ചീടും ജീവരാശികളെല്ലാം.               

മിന്നല്‍
തിട്ടമിക്കൈയ്വാൾ മതി ചക്രവാളത്തെപ്പറ്റി
വെട്ടിയിപ്പ്രപഞ്ചത്തിൻ ചുടലക്കളം തീർക്കാൻ.

മനുഷ്യൻ
അരനാഴികവേണ്ടെൻ മാരകായുധം പോരും
തരിയായ് മാറ്റാൻ സർവ്വം; തീർപ്പു ഞാനെടുത്തെന്നാൽ.

കുട്ടി
ഹന്ത! നാമെല്ലാം തന്നെ നാശമായ്പ്പോയാൽ ലോക-
മെന്തിനെന്നെന്നോടൊന്നു ചൊല്ലണേ മഹാകവേ!

കവി
അറിഞ്ഞുമറിയാഞ്ഞുമെൻറെയീ ലോകത്തിൽ ഞാൻ
നുണഞ്ഞിങ്ങിറക്കാനായമൃതം കടയുന്നു.