രാത്രിമഴ

- സുഗതകുമാരി 

രാത്രിമഴ,ചുമ്മാതെ

കേണും ചിരിച്ചും

വിതുമ്പിയും നിര്‍ത്താതെ

പിറുപിറുത്തും നീണ്ട

മുടിയിട്ടുലച്ചും

കുനിഞ്ഞിരിക്കുന്നോരു

യുവതിയാം ഭ്രാന്തിയെപ്പോലെ.

രാത്രിമഴ,മന്ദമീ-

യാശുപത്രിക്കുള്ളി-

ലൊരുനീണ്ട തേങ്ങലാ-

യൊഴുകിവന്നെത്തിയീ-

ക്കിളിവാതില്‍വിടവിലൂ-

ടേറേത്തണുത്തകൈ-

വിരല്‍ നീട്ടിയെന്നെ -

തൊടുന്നൊരീ ശ്യാമയാം

ഇരവിന്‍റെ ഖിന്നയാം പുത്രി.

രാത്രിമഴ,നോവിന്‍

ഞരക്കങ്ങള്‍ ഞെട്ടലുകള്‍,

തീക്ഷ്ണസ്വരങ്ങള്‍

പൊടുന്നനെയൊരമ്മതന്‍

ആര്‍ത്തനാദം!.........ഞാന്‍

നടുങ്ങിയെന്‍ ചെവിപൊത്തി-

യെന്‍ രോഗശയ്യയി-

ലുരുണ്ടു തേങ്ങുമ്പൊഴീ-

യന്ധകാരത്തിലൂ-

ടാശ്വാസ വാക്കുമാ-

യെത്തുന്ന പ്രിയജനം പോലെ.

ആരോ പറഞ്ഞു

മുറിച്ചു മാറ്റാം കേടു-

ബാധിച്ചോരവയവം;

പക്ഷെ,കൊടും കേടു

ബാധിച്ച പാവം മനസ്സോ?

രാത്രിമഴ,പണ്ടെന്‍റെ

സൗഭാഗ്യരാത്രികളി-

ലെന്നെച്ചിരിപ്പിച്ച

കുളിര്‍കോരിയണിയിച്ച,

വെണ്ണിലാവേക്കാള്‍

പ്രിയംതന്നുറക്കിയോ-

രന്നത്തെയെന്‍ പ്രേമസാക്ഷി.

രാത്രിമഴ,-ഇന്നെന്‍റെ

രോഗോഷ്ണശയ്യയില്‍,

വിനിദ്രയാമങ്ങളി-

ലിരുട്ടില്‍ തനിച്ചു കര-

യാനും മറന്നു ഞാ-

നുഴലവേ,ശിലപോലെ-

യുറയവേ ദുഃഖസാക്ഷി.

രാത്രിമഴയോടു ഞാന്‍

പറയട്ടെ,നിന്‍റെ

ശോകാര്‍ദ്രമാം സംഗീത-

മറിയുന്നു ഞാന്‍;നിന്‍റെ-

യലിവും അമര്‍ത്തുന്ന

രോഷവും,ഇരുട്ടത്തു

വരവും,തനിച്ചുള്ള

തേങ്ങിക്കരച്ചിലും

പുലരിയെത്തുമ്പോള്‍

മുഖം തുടച്ചുള്ള നിന്‍

ചിരിയും തിടുക്കവും

നാട്യവും ഞാനറിയും;

അറിയുന്നതെന്തുകൊ-

ണ്ടെന്നോ?സഖീ,ഞാനു-

മിതുപോലെ, രാത്രിമഴപോലെ.