വിട്ടയക്കുക

- ബാലാമണിയമ്മ

വിട്ടയക്കുക കൂട്ടില്‍ നിന്നെന്നെ,ഞാ-

നൊട്ടു വാനില്‍പ്പറന്ന് നടക്കട്ടെ!

സുപ്രഭാതമടുത്തു,നഭസ്സിലേ -

യ്ക്കല്‍പ്പതിക്കുന്നു മാമകവര്‍ഗക്കാര്‍;

കൊച്ചു പക്ഷിയാം ഞാനോ,തമസ്സില്‍ത്താ-

നച്ഛമാമിപ്പുലര്‍വെളിച്ചത്തിലും.

പഞ്ജരത്തിന്‍റെ ചുറ്റഴിയോരോന്നു-

മെന്നെ നോക്കി ചിരിപ്പതായ്‌ തോന്നുന്നു.

മര്‍ത്യര്‍ തന്‍ പരിലാളനമൊന്നുമെ -

ന്നുള്‍ത്തടത്തിന്നു ശാന്തിയെ നല്കിടാ.

വിട്ടയച്ചാലുമെന്നെയിക്കൂട്ടില്‍ നി -

ന്നൊട്ടു പാറിപ്പറക്കട്ടെ വാനില്‍ ഞാന്‍.

ഭംഗിയേറിയ പൊന്നിന്‍മറയ്ക്കുള്ളി -

ലിങ്ങഴലുകളുച്ച്വസിച്ചീടുന്നു ;

അശ്രുസഞ്ചയമാവിയായ്‌പ്പൊങ്ങിപ്പോ -

യംബരത്തെപ്പുക പിടിപ്പിക്കുന്നു.

പൂവണിമധുമാസപ്പുലര്‍കാറ്റു

ജീവരാശിയെത്തട്ടിയുണര്‍ത്തുമ്പോള്‍ ,

ആശയാം പുഴുവുള്ളില്‍ക്കടന്നിട്ടെ -

ന്നാശയത്തെക്കരണ്ടു മുറിക്കുന്നു ;

സാന്ധ്യരാഗം നഭസ്സില്‍പ്പരക്കുമ്പോള്‍,

ശാന്തിയറ്റെന്‍ മനസ്സുപിടയ്ക്കുന്നു .

വിട്ടയക്കുക കൂട്ടില്‍ നിന്നെന്നെ,ഞാ-

നൊട്ടു വാനില്‍പ്പറന്നുനടക്കട്ടേ !

കാണ്മതുണ്ടതാ,തെല്ലകലത്തിലെന്‍

ജന്മഭൂമിയാം കാനനം മോഹനം!

താമരമലര്‍ക്കയ്യാല്‍ത്തടാകങ്ങള്‍

പ്രേമമോടെന്നെയങ്ങു വിളിക്കുന്നു;

പുല്‍ത്തളിരുകള്‍ പൂന്തുകില്‍ നെയ്യുന്നു ;

പുഷ്പരാജികള്‍ പുഞ്ചിരിക്കൊള്ളുന്നു ;

മത്തഭൃന്ഗങ്ങള്‍ മണ്ടിക്കളിക്കുന്നു ;

പത്രവല്ലികള്‍ ചുറ്റും പടരുന്നു.

ആ ലസദ്വനത്തിന്നു മീതേയൊരു

നീലമേലാപ്പു കെട്ടിയ വാനിടം

കാത്തുനില്‍ക്കുന്നു,സസ്നേഹമായെന്നെ

മൂര്‍ദ്ധനി മുകര്‍ന്നോമനിച്ചീടുവാന്‍ .

വിട്ടയക്കുക കൂട്ടില്‍ നിന്നെന്നെ,ഞാ -

നൊട്ടു പാറിപ്പറക്കട്ടെ വീണ്ടുമേ!

(ഈ സ്വാതന്ത്ര്യഗീതം കവയിത്രി

തന്‍റെ പതിനെട്ടാമത്തെ വയസ്സില്‍ എഴുതിയതാണ്.)