സ്നേഹമെന്ന ഭാരം

- ഓ എന്‍ വി കുറുപ്പ് 

എനിക്കു ഭാരം! പ്രിയ-

ഭൂമി,നിന്നാകാര്‍ഷണ-

മെനിക്കു ഭാരം! കാന്ത-

ശക്തിയാര്‍ന്ന നിന്‍ കൈകള്‍

നിന്നിലേക്കെന്നെപ്പിടി-

ച്ചടുപ്പിക്കുന്നൂ-മേഘ-

ക്കുമ്പിളില്‍ നിന്നൂര്‍ന്നൊരു

തുള്ളിയാകിലു,മൊരു

കിളിതന്‍ കിളുന്നു പൊന്‍-

തൂവലാകിലും,കരി-

യിലയാകിലും,മഞ്ഞിന്‍-

തരിയാകിലും നിന്‍റെ

മാറിലേക്കതിനെ നീ

സ്വച്ഛന്ദമണയ്ക്കുന്ന

മായയെന്താവാം! മന്ത്ര-

മെന്താവാം!-അതിന്‍ പിന്നില്‍

സ്നേഹമോ?വാത്സല്യമോ?

തനതാക്കുവാനുള്ള

മോഹമോ?വിനോദമോ?

ക്രൌര്യമോ?കാരുണ്യമോ?

നിന്‍ കാന്തവലയത്തില്‍-

നിന്നു ഞാന്‍ നിര്‍മ്മുക്തനാ-

യിന്നലെയൊരു ചിത്ര-

പേടകമേറിച്ചുറ്റി-

പ്പറന്നേ,നൊ'രപ്പൂപ്പന്‍-

താടി'യില്‍ പറ്റിച്ചേര്‍ന്ന

ചെറുവിത്തുപോല്‍!-നീശ്ശൂ-

ന്യതയിലില്ലാ ഭാരം!...

അപ്പോഴും കണ്ടേന്‍ ദൂരെ

സ്നേഹത്താല്‍,കോപത്താലോ,

നിസ്തന്ദ്രശോകത്താലോ,

നിസ്സഹായതയാലോ,

പീതമായ്,ഹരിതമായ്,

ശോണമായാഹാ!ഘന-

ശ്യാമമായ് ശബളാഭ-

മായ്ത്തുടിക്കും നിന്‍മുഖം!

താണുതാണിറങ്ങി ഞാന്‍;

നിന്‍ മൃദൂഷ്മളമാറില്‍

വീണു പാടി ഞാന്‍:"സ്നേഹ-

മെത്രനല്ലൊരു ഭാരം!"