Wednesday, October 31, 2012

വിശ്വവിഖ്യാതമായ മൂക്ക്

-വൈക്കം മുഹമ്മദ്‌ ബഷീര്‍ 

അമ്പരപ്പിക്കുന്ന മുട്ടന്‍വാര്‍ത്തയാണ്.

ഒരു മൂക്ക് ബുദ്ധിജീവികളുടെയും ദാര്‍ശനികരുടെയും ഇടയില്‍ വലിയ തര്‍ക്ക വിഷയമായി കലാശിച്ചിരിക്കുന്നു. വിശ്വവിഖ്യാതമായ മൂക്ക്.    

ആ മൂക്കിന്റെ യഥാര്‍ത്ഥ ചരിത്രമാണ് ഇവിടെ രേഖപ്പെടുത്താന്‍ പോകുന്നത്.

   
ചരിത്രം ആരംഭിക്കുന്നത് അദ്ദേഹത്തിന് ഇരുപത്തിനാലുവയസ്സ് തികഞ്ഞ കാലത്താണ്.അതുവരെ അദ്ദേഹത്തെ ആരും അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല.ഈ ഇരുപത്തിനാലാമത്തെ വയസ്സിനു വല്ല പ്രത്യേകതയുമുണ്ടോ എന്തോ!ഒന്നുശരിയാണ്... ലോകചരിത്രത്തിന്റെ ഏടുകള്‍ മറിച്ചുനോക്കിയാല്‍ മിക്ക മഹാന്മാരുടെയും ഇരുപത്തിനാലാമത്തെ വയസ്സിനു ചില പ്രത്യേകതകള്‍ കാണാന്‍ കഴിയും.ചരിത്രവിദ്യാര്‍ത്ഥികളോട് ഇതെടുത്തു പറയേണ്ട കാര്യമില്ലല്ലോ?

നമ്മുടെ ചരിത്രപുരുഷന്‍ ഒരു കുശിനിപ്പണിക്കാരനായിരുന്നു. കുക്ക്.പറയത്തക്ക ബുദ്ധിവൈഭവമൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. എഴുത്തും വായനയും അറിഞ്ഞുകൂടാ.അടുക്കളയാണല്ലോ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ലോകം.അതിനു വെളിയിലുള്ള കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് തികച്ചും ആശ്രദ്ധന്‍.എന്തിനു ശ്രദ്ധിക്കണം?


നല്ലവണ്ണം ഉണ്ണുക;സുഖമായൊന്നു പൊടിവലിക്കുക;ഉറങ്ങുക; 
വീണ്ടും ഉണരുക;കുശിനിപ്പണി തുടങ്ങുക.ഇത്രയുമാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ദിനചര്യ.                            

മാസങ്ങളുടെ പേര് അദ്ദേഹത്തിനറിഞ്ഞുകൂടാ.ശമ്പളം വാങ്ങേണ്ട സമയമാകുമ്പോള്‍ അമ്മവന്ന് ശമ്പളം വാങ്ങിക്കൊണ്ടുപോകും. പൊടി വേണമെങ്കില്‍ ആ തള്ള തന്നെ വാങ്ങിച്ചുകൊടുക്കും. ഇങ്ങനെ  സുഖത്തിലും സംതൃപ്തിയിലും ജീവിച്ചുവരവേ അദ്ദേഹത്തിന് ഇരുപത്തിനാലു തിരുവയസ്സു തികയുന്നു. അതോടെ അദ്ഭുതം സംഭവിക്കുകയാണ്!


വേറെ വിശേഷമൊന്നുമില്ല.മൂക്കിനു ശകലം നീളംവെച്ചിരിക്കുന്നു. വായുംകഴിഞ്ഞ് താടിവരെ നീണ്ടുകിടക്കുകയാണ്!


അങ്ങനെ ആ മൂക്ക് ദിനംതോറും വളരാന്‍ തുടങ്ങി.ഒളിച്ചുവെക്കാന്‍ പറ്റുന്ന കാര്യമാണോ?ഒരു മാസം കൊണ്ട് അത് പൊക്കിള്‍ വരെ നീണ്ടു.എന്നാല്‍ ,വല്ല അസുഖവുമുണ്ടോ?അതുമില്ല. ശ്വാസോച്ഛാസം ചെയ്യാം.പൊടിവലിക്കാം.വാസനകള്‍ സര്‍വ്വവും തിരിച്ചറിയാം.പറയത്തക്ക യാതൊരു കുഴപ്പവുമില്ല.                


'പക്ഷെ ഇങ്ങനത്തെ മൂക്കുകള്‍ ലോകചരിത്രത്തിന്‍റെ ഏടുകളില്‍ കിടപ്പുണ്ടായിരിക്കാം-അല്പസ്വല്പം.പക്ഷെ,അത്തരം കിണാപ്പന്‍മൂക്കാണോ ഈ മൂക്ക്.ഈ മൂക്കുകാരണം പാവപ്പെട്ട ആ അരിവയ്പ്പുകാരനെ ജോലിയില്‍നിന്നും പിരിച്ചുവിട്ടു.


എന്താ കാരണം?


പിരിച്ചു വിട്ട തൊഴിലാളിയെ തിരിച്ചെടുക്കണം എന്നെല്ലാം പറഞ്ഞ് ബഹളംകൂട്ടാന്‍ ഒരു സംഘക്കാരും മുന്നോട്ടുവന്നില്ല. രാഷ്ട്രീയ പാര്‍ട്ടികളെല്ലാം ഈ കൊടിയ അനീതിയുടെ മുമ്പില്‍ കണ്ണടച്ചുകളഞ്ഞു.


'എന്തിനയാളെ പിരിച്ചുവിട്ടു?' മനുഷ്യസ്നേഹികളെന്നു പറയുന്നവരാരും ഈ ചോദ്യം ചോദിച്ചില്ല.എവിടെപ്പോയി അന്ന് ബുദ്ധിജീവികളും ദാര്‍ശനീയരും?


പാവം തൊഴിലാളി;പാവം കുശിനിക്കാരന്‍!


ജോലി നഷ്ടപ്പെട്ടതെന്തുകൊണ്ടെന്ന് ആരും അദ്ദേഹത്തിന് പറഞ്ഞുകൊടുക്കേണ്ടതായിട്ടില്ല.ജോലിക്ക് നിര്‍ത്തിയിരുന്ന വീട്ടുകാര്‍ക്ക് സ്വൈര്യമില്ലാതായിത്തീര്‍ന്നതാണു കാരണം.മൂക്കനെ കാണാന്‍,മൂക്കു കാണാന്‍ രാപ്പകല്‍ മനുഷ്യക്കടല്‍!ഫോട്ടോ എടുക്കുന്നവര്‍,അഭിമുഖസംഭാഷണക്കാര്‍,റേഡിയോ, ടെലിവിഷന്‍,പത്രക്കാരായ പത്രക്കാര്‍...ഇരമ്പുന്ന മനുഷ്യക്കടല്‍.        


ആ വീട്ടില്‍ നിന്നും പല സാധനങ്ങളും കളവുപോയി. പതിനെട്ടുകാരി സുന്ദരിയെ കട്ടുകൊണ്ടുപോകാനും ശ്രമമുണ്ടായി.                         



ഈ വിധത്തില്‍ ജോലി നഷ്ടപ്പെട്ട ആ കുശിനിപ്പണിക്കാരന്‍ തന്‍റെ പാവപ്പെട്ട ചെറ്റപ്പുരയില്‍ പട്ടിണികിടക്കുമ്പോള്‍ ഒരു കാര്യം അയാള്‍ക്ക്‌ നന്നായി ബോധ്യം വന്നു.അയാളും അയാളുടെ മൂക്കും വളരെ പ്രസിദ്ധി നേടിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു!

ദൂരദേശങ്ങളില്‍ നിന്നുപോലും ആളുകള്‍ അയാളെ കാണാന്‍ വരുന്നു.ദീര്‍ഘമേറിയ മൂക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് അദ്ഭുതസ്തബ്ധരായി നില്‍ക്കുന്നു.ചിലര്‍ തൊട്ടുനോക്കുന്നുമുണ്ട്.എന്നാല്‍,ആരും...ആരും 'നിങ്ങള്‍ ആഹാരം ഒന്നും കഴിച്ചില്ലേ?എന്താണിത്ര ക്ഷീണം?' എന്നൊന്നും ചോദിച്ചില്ല.ഒരുവലിക്ക് പൊടിവാങ്ങാന്‍പോലും ആ വീട്ടില്‍ ഒമ്പിടിക്കാശില്ല.പട്ടിണിക്കിട്ട കാഴ്ച്ചമൃഗമാണോ അയാള്‍?മണ്ടനാണെങ്കിലും മനുഷ്യനല്ലേ?അയാള്‍ തന്‍റെ  വൃദ്ധമാതാവിനെ വിളിച്ച് രഹസ്യമായി പറഞ്ഞു:

'ഈ മൂശ്ശേട്ടകളെ ആട്ടിപ്പൊറത്താക്കി വാതിലടച്ചേ!' 

അമ്മ സൂത്രത്തില്‍ എല്ലാവരെയും വെളിയിലാക്കി വാതിലടച്ചു.


അന്നുമുതല്‍ അവര്‍ക്ക് നല്ലകാലമായി!അമ്മയ്ക്കു കൈക്കൂലി കൊടുത്ത് ചിലര്‍ മകന്‍റെ മൂക്കുകാണാന്‍ തുടങ്ങി!മണ്ടക്കൂട്ടമല്യോ ജനം.ഈ കൈക്കൂലിക്കെതിരായി ചില നീതിമാന്‍മാരായ ബുദ്ധിജീവികളും ദാര്‍ശനീയരും ഉശിരന്‍ ശബ്ദമുയര്‍ത്തി. പക്ഷെ,ഗവണ്മെന്‍റ് ഇതുസംബന്ധമായി യാതൊരു നടപടിയുമെടുത്തില്ല.കേട്ടതായിപ്പോലും ഭാവിച്ചില്ല.സര്‍ക്കാരിന്‍റെ ഈ കൊടിയ അനാസ്ഥയെ പ്രതിഷേധിച്ചു പരാതിക്കാര്‍ പലരും ഗവണ്‍മെണ്ടിനെതിരായുള്ള പലേ അട്ടിമറിപ്പന്‍ പാര്‍ട്ടികളിലും ചേര്‍ന്നു!


മൂക്കന്‍റെ വരാഴിക ദിനംപ്രതി വര്‍ദ്ധിച്ചു.എന്തിനധികം!അക്ഷര ശൂന്യനായ ആ കുശിനിപ്പണിക്കാരന്‍ ആറുകൊല്ലം കൊണ്ട് ലക്ഷപ്രഭുവായി.


അദ്ദേഹം മൂന്നു പ്രാവശ്യം സിനിമയില്‍ അഭിനയിച്ചു.'ദി ഹ്യുമന്‍ സബ്മറയിന്‍' എന്ന ടെക്നിക്കളര്‍ ഫിലിം എത്രയെത്രകോടി പ്രേക്ഷകരെയാണ് ആകര്‍ഷിച്ചത്!അന്തര്‍വാഹിനിമനുഷ്യന്‍... ആറു മഹാകവികള്‍ മൂക്കന്‍റെ അപദാനങ്ങളെ കീര്‍ത്തിച്ചുകൊണ്ട് മഹാകാവ്യങ്ങള്‍ പുറത്തിറക്കി.ഒമ്പതു മഹാസാഹിത്യകാരന്‍മാര്‍ മൂക്കന്‍റെ ജീവചരിത്രമെഴുതി പണവും പ്രശസ്തിയും നേടി.


മൂക്കന്‍റെ സൌധം ഒരഥിതിമന്ദിരം കൂടിയാണ്.ആര്‍ക്കും അവിടെ ഇപ്പോഴും ആഹാരമുണ്ട്;ഒരുവലി പൊടിയും.


ആ കാലത്ത് അദ്ദേഹത്തിന്
 രണ്ടു സെക്രട്ടറിമാരുണ്ടായിരുന്നു. രണ്ടു സുന്ദരികള്‍;വിദ്യാസമ്പന്നകള്‍.

രണ്ടുപേരും മൂക്കനെ കലശലായി പ്രേമിക്കുന്നു;രണ്ടുപേരും മൂക്കനെ ആരാധിക്കുന്നു.ഏതു മണ്ടനെയും തു തീവെട്ടിക്കൊള്ളക്കാരനേയും,ഏതു മുന്തിയറുപ്പനേയും പ്രേമിക്കാന്‍ സുന്ദരികള്‍ എപ്പോഴും ഉണ്ടാകുമല്ലോ!


ലോകചരിത്രത്തിന്‍റെ ഏടുകള്‍ മറിച്ചുമറിച്ച് നോക്കിയാല്‍ രണ്ടുസുന്ദരികള്‍ ഒരു പുരുഷനെ ഒരേസമയത്തു  പ്രേമിക്കുമ്പോള്‍ ചില്ലറ കുഴപ്പങ്ങളുണ്ടായതായി കാണുമല്ലോ.മൂക്കന്‍റെ ജീവിതത്തിലും അതുണ്ടായി.

ആ രണ്ടു സുന്ദരികളെപ്പോലെ ജനങ്ങള്‍ ആകമാനം മൂക്കനെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട്.പൊക്കിള്‍ക്കുഴിവരെ നീണ്ടുകിടക്കുന്ന അണ്ഡകടാഹപ്രശസ്തമായ സുന്ദരമൂക്ക് മഹത്ത്വത്തിന്‍റെ ചിഹ്നമല്ലേ?തീര്‍ച്ചയായും...

ലോകത്തിലുണ്ടാകുന്ന പ്രധാന സംഭവങ്ങളെപ്പറ്റി മൂക്കന്‍ അഭിപ്രായം പറയും.പത്രക്കാര്‍ അത് പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തും.

'മണിക്കൂറില്‍ പതിനായിരം മൈല്‍ വേഗതയുള്ള വിമാനം ഉണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്നു!അതേപ്പറ്റി മൂക്കന്‍ താഴെ പറയുന്ന പ്രകാരം പ്രസ്താവിക്കുകയുണ്ടായി...!'

'മരിച്ച മനുഷ്യനെ ഡോക്ടര്‍ ബുന്ത്രോസ് ഫുറാസിബുറോസ് ജീവിപ്പിച്ചു.അതേപ്പറ്റി മൂക്കന്‍ താഴെ പറയുന്ന പ്രകാരം പ്രസ്താവിക്കുകയുണ്ടായി...!'

ലോകത്തിലേക്ക് ഉയരംകൂടിയ കൊടുമുടിയില്‍ ചിലര്‍ കയറി എന്നുകേട്ടപ്പോള്‍ ജനങ്ങള്‍ ചോദിച്ചു:
'അതേപ്പറ്റി മൂക്കന്‍ എന്തുപറഞ്ഞു?'

മൂക്കന്‍ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലെങ്കില്‍....ഭ!ആ സംഭവം നിസ്സാരം. ഇങ്ങനെ ഗോളാന്തരയാത്ര,പ്രപഞ്ചങ്ങളുടെ ഉല്പത്തി,ചിത്രമെഴുത്ത്‌,വാച്ചുകച്ചവടം,മെസ്മെരിസം,ഫോട്ടോഗ്രാഫി,ആത്മാവ്,പ്രസിദ്ധീകരണശാല,നോവലെഴുത്ത്,മരണാനന്തരജീവിതം,പത്രപ്രവര്‍ത്തനം,നായാട്ട്...എന്നുവേണ്ട,എല്ലാറ്റിനെപ്പറ്റിയും മൂക്കന്‍ അഭിപ്രായം പറയണം!പറയുമല്ലോ.മൂക്കന് അറിഞ്ഞുകൂടാത്തത് മഹാപ്രപഞ്ചത്തില്‍ വല്ലതുമുണ്ടോ?ഒന്നുപറ!

ഈ കാലഘട്ടത്തിലാണ് മൂക്കനെ പിടിച്ചുപറ്റാനുള്ള വലിയ ഗൂഡാലോചനകള്‍ നടക്കുന്നത്.പിടിച്ചുപറ്റുക എന്നുള്ളത് പുത്തനായ ഏര്‍പ്പാടൊന്നുമല്ലല്ലോ.പിടിച്ചുപറ്റലിന്‍റെ കഥയാണ് ലോകചരിത്രത്തിന്‍റെ അധികഭാഗവും.

എന്താണീ പിടിച്ചുപറ്റല്‍?

നിങ്ങള്‍ തരിശുഭൂമിയില്‍ കുറെ തൈവെക്കുന്നു. വെള്ളമൊഴിക്കുന്നു.വളമിടുന്നു.വേലികെട്ടുന്നു.പ്രതീക്ഷയാര്‍ന്ന വര്‍ഷങ്ങള്‍ നീങ്ങി തൈകളെല്ലാം കുലച്ചു.കുലകുലയായി തേങ്ങകള്‍ അങ്ങനെ ജോറായി തൂങ്ങുന്നു.അപ്പോള്‍ നിങ്ങളില്‍നിന്ന് ആ തെങ്ങുന്തോപ്പു പിടിച്ചുപറ്റാന്‍ ആര്‍ക്കാണെങ്കിലും മോഹംതോന്നും!-മൂക്കനെ പിടിച്ചുപറ്റുക.                                                                 
             
ആദ്യമായി മൂക്കനെ പിടിച്ചുപറ്റാനുള്ള ശ്രമം മഹത്തായ വിപ്ലവശ്രമം നടത്തിയത് ഗവണ്‍മെണ്ടാണ്.അത് സര്‍ക്കാരിന്‍റെ ഡാവായിരുന്നു.'നാസികപ്രമുഖന്‍' എന്നൊരു ബഹുമതിക്കു പുറമേ മൂക്കന് ഗവണ്‍മെണ്ട് ഒരു മെഡലും കൊടുത്തു.പ്രസിഡണ്ട് തന്നെയാണ് വജ്രഖചിതമായ ആ സ്വര്‍ണമെഡല്‍ മൂക്കന്‍റെ കഴുത്തില്‍ അണിയിച്ചത്.എന്നിട്ടു ഹസ്തദാനത്തിനുപകരം പ്രസിഡണ്ട് മൂക്കന്‍റെ മൂക്കിന്‍റെതുമ്പില്‍  പിടിച്ചുകുലുക്കി. ഇതിന്‍റെയെല്ലാം ന്യൂസ്റീല്‍ നാടൊട്ടുക്കുമുള്ള സിനിമാശാലകളിലും ടെലിവിഷനിലും പ്രദര്‍ശിപ്പിച്ചു.         

അപ്പോഴത്തേക്കും രാഷ്ട്രീയപ്പാര്‍ട്ടികള്‍ ഉഷാറായി മുന്നോട്ടുവന്നു. ജനങ്ങളുടെ മഹത്തായ സമരത്തിന് സഖാവ് മൂക്കന്‍ നേതൃത്വം കൊടുക്കണം!സഖാവ് മൂക്കനോ!ആരുടെ,എന്തിന്‍റെ സഖാവ്?ഈശ്വരാ...പാവം മൂക്കന്‍!....മൂക്കന്‍,പാര്‍ട്ടിയില്‍ ചേരണം.


ഏതു പാര്‍ട്ടിയില്‍?


പാര്‍ട്ടികള്‍ പലതാണ്.വിപ്ലവമാണ് ഉന്നം.ജനകീയ വിപ്ലവം. എല്ലാ ജനകീയവിപ്ലവപ്പാര്‍ട്ടികളിലും ഒരേസമയത്ത് മൂക്കന്‍ എങ്ങനെചേരും?


മൂക്കന്‍ പറഞ്ഞു :

'ഞാനെന്നാത്തിനാ പാര്‍ട്ടീലൊക്കെച്ചേരണത്?ഇനിച്ചു കയ്യേല!'

ഇങ്ങനെ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ സെക്രട്ടറിമാരില്‍ ഒരു സുന്ദരി പറഞ്ഞു:

'എന്നോട് ഇഷ്ടമുണ്ടെങ്കില്‍ സഖാവ് മൂക്കന്‍ എന്‍റെ പാര്‍ട്ടിയില്‍ ചേരണം!'

മൂക്കന്‍ മിണ്ടിയില്ല.


'ഞാമ്പല്ല പാര്‍ട്ടീലും ചേരണോ?'- 

മൂക്കന്‍ മറ്റേ സുന്ദരിയോടു ചോദിച്ചു.

അവള്‍ക്കു കാര്യം മനസ്സിലായി.അവള്‍ പറഞ്ഞു:
'ഓ...എന്തിന്?'

അപ്പോഴത്തേക്കും ഒരു വിപ്ലവപാര്‍ട്ടിക്കാര്‍ മുദ്രാവാക്യം ഇട്ടുകഴിഞ്ഞു:

'നമ്മുടെ പാര്‍ട്ടി മൂക്കന്‍റെ പാര്‍ട്ടി!മൂക്കന്‍റെ പാര്‍ട്ടി ജനങ്ങളുടെ വിപ്ലവപാര്‍ട്ടി!' 

ഇതുകേട്ടപ്പോള്‍ മറ്റേ ജനകീയ വിപ്ലവപ്പാര്‍ട്ടിക്കാര്‍ക്ക് അരിശം മൂത്തു.അവര്‍ മൂക്കന്‍റെ സെക്രട്ടറിമാരായ സുന്ദരികളില്‍ ഒരുത്തിയെക്കൊണ്ട് മൂക്കനെതിരായി ഒരു ഭയങ്കര പ്രസ്താവന ഇറക്കിച്ചു:

'മൂക്കന്‍ ജനങ്ങളെ വഞ്ചിച്ചു!പിന്തിരിപ്പന്‍ മൂരാച്ചിയാണ് മൂക്കന്‍. ഇത്രയും കാലം മൂക്കന്‍ ജനങ്ങളെ വഞ്ചിക്കുകയായിരുന്നു.ഈ കൊടിയ വഞ്ചനയില്‍ എന്നെയും പങ്കാളിയാക്കി.ഞാന്‍ ഖേദിക്കുന്നു.ഞാന്‍ ജനങ്ങളോട് സത്യം പറയുന്നു;മൂക്കന്‍റെ മൂക്ക് വെറും റബ്ബര്‍മൂക്കാണ്!'


ഹൂ!ഈ പ്രസ്താവന ലോകത്തിലുള്ള എല്ലാ പത്രങ്ങളും വലിയ ഗമയില്‍ പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തി.മൂക്കന്റെ മൂക്ക് റബ്ബര്‍ മൂക്കാണ്!മഹാമൂരാച്ചി മൂക്കന്‍. കള്ളന്‍,വഞ്ചകന്‍,അറുപിന്തിരിപ്പന്‍... ഒറിജിനല്‍ മൂക്കല്ല!

ഇതുകേട്ടാല്‍ ജനകോടികള്‍ അമ്പരക്കാതിരിക്കുമോ?ക്ഷോഭിക്കാതിരിക്കുമോ?ഒറിജിനല്‍ മൂക്കല്ലേ?അല്ല!ലോകത്തിന്റെ നാനാഭാഗങ്ങളില്‍നിന്നും കമ്പികള്‍, ഫോണ്‍കോളുകള്‍, കത്തുകള്‍!പ്രസിഡണ്ടിന് ഇരിക്കപ്പൊറുതിമുട്ടി.

'ജനവഞ്ചകനായ റബ്ബര്‍മൂക്കന്‍ നശിക്കട്ടെ.റബ്ബര്‍മൂക്കന്‍റെ കള്ളപ്പിന്തിരിപ്പന്‍പാര്‍ട്ടി നശിക്കട്ടെ!ഇങ്ക്വിലാബ് സിന്ദാബാദ്!'
-ഈ പ്രസ്താവന മൂക്കന്‍റെ എതിര്‍പാര്‍ട്ടിക്കാര്‍ ഇറക്കിയപ്പോള്‍ മറ്റേ വിപ്ലവപ്പാര്‍ട്ടിക്കാര്‍ മറ്റേ സെക്രട്ടറിസുന്ദരിയെക്കൊണ്ട് വേറൊരു ഉശിരന്‍ വിപ്ലവപ്രസ്താവന ഇറക്കിച്ചു:
'പ്രിയപ്പെട്ട നാട്ടുകാരേ,ലോകരേ!അവള്‍ പറഞ്ഞത് തികച്ചും കളവാണ്.അവളെ സഖാവു മൂക്കന്‍ ഒട്ടും പ്രേമിച്ചില്ല.അതിന്‍റെ കുശുമ്പാണ്.സഖാവ് മൂക്കന്‍റെ പണവും പ്രശസ്തിയും പിടിച്ചുപറ്റാനാണ് അവള്‍ ശ്രമിച്ചത്.അവളുടെ ആങ്ങളമാരില്‍ ഒരുത്തന്‍ മറ്റേ പാര്‍ട്ടിയിലുണ്ട്.കള്ളന്‍മാരുടെ ആ പാര്‍ട്ടിയുടെ തൊലി ഉരിച്ചുകാണിക്കാന്‍ ഞാന്‍ ഈ സന്ദര്‍ഭം ഉപയോഗിച്ചുകൊള്ളുന്നു.ഞാന്‍ സഖാവ് മൂക്കന്‍റെ വിശ്വസ്ത സെക്രട്ടറിയാണ്.എനിക്കു നേരിട്ടറിയാം,സഖാവിന്‍റെ മൂക്ക് റബ്ബറല്ല.എന്‍റെ ഹൃദയംപോലെ തനി ഒറിജിനല്‍. മായമില്ല, മന്ത്രമില്ല,അനുകരണമില്ല.തനി...എന്‍റെ ഹൃദയംപോലെ... പ്രതിഫലേച്ഛ കൂടാതെ ഈ ആപല്‍സന്ധിയില്‍ സഖാവു മൂക്കന്‍റെ പിന്നില്‍ അണിനിരന്നിരിക്കുന്ന ജനകീയ മുന്നേറ്റവിപ്ലവപ്പാര്‍ട്ടി സിന്ദാബാദ്!സഖാവ് മൂക്കന്‍ സിന്ദാബാദ്!സഖാവ് മൂക്കന്‍റെ പാര്‍ട്ടി ജനങ്ങളുടെ മുന്നേറ്റവിപ്ലവപാര്‍ട്ടി!ഇങ്ക്വിലാബ് സിന്ദാബാദ്!'

എന്തുചെയ്യും?ജനങ്ങള്‍ക്കാകെ ആശയക്കുഴപ്പം. അപ്പോഴത്തേക്കും മൂക്കന്‍റെ വിപ്ലവപ്പാര്‍ട്ടിയുടെ എതിര്‍ വിപ്ലവപ്പാര്‍ട്ടിക്കാര്‍ ഗവണ്മെണ്ടിനെയും പ്രസിഡണ്ടിനെയും പ്രധാനമന്ത്രിയെയും ചീത്തപറയാന്‍ തുടങ്ങി!

'മണ്ടന്‍ പളുങ്കൂസന്‍ ഗവണ്മെണ്ട്!റബര്‍ മൂക്കുകാരന്‍ ജനവഞ്ചകന് 'നാസികപ്രമുഖന്‍' എന്നാ ബഹുമതി കൊടുത്തു. വജ്രഖചിതമായ സ്വര്‍ണമെഡല്‍ കൊടുത്തു.ഈ ജനവഞ്ചനയില്‍ പ്രസിഡണ്ടിനും പ്രധാനമന്ത്രിക്കും ഉണ്ടല്ലോ പങ്ക്!ഈ ഭയങ്കര ഗൂഡാലോചനയില്‍ ഒരു ചേരിതിരിവുണ്ട്. പ്രസിഡണ്ടും പ്രധാനമന്ത്രിയും രാജിവയ്ക്കണം!മന്ത്രിസഭ രാജിവയ്ക്കണം!റബ്ബര്‍മൂക്കനെ കൊല്ലണം!'

ഇതുകേട്ട് പ്രസിഡന്‍റ് ക്ഷോഭിച്ചു.പ്രധാനമന്ത്രിയും ക്ഷോഭിച്ചു.ഒരു പ്രഭാതത്തില്‍ പട്ടാളവും ടാങ്കുകളും പാവപ്പെട്ട മൂക്കന്‍റെ ഹര്‍മ്യം വളഞ്ഞു.മൂക്കനെ അറസ്റ്റുചെയ്ത് കൊണ്ടുപോയി.

പിന്നീട് കുറെ ദിവസത്തേയ്ക്ക് മൂക്കനെ സംബന്ധിച്ച യാതൊരു വാര്‍ത്തകളുമില്ല.ജനങ്ങള്‍ മൂക്കനെ അങ്ങ് മറന്നു.എല്ലാം ശാന്തം. എന്നാല്‍ വന്നു സാക്ഷാല്‍ ഹൈഡ്രജനും ആറ്റനും നൂക്കിളിയറും!എന്താണെന്നോ?ജനങ്ങള്‍ മറന്നു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ പ്രസിഡണ്ടിന്‍റെ ചെറിയ ഒരു പ്രഖ്യാപനമുണ്ടായി:
മാര്‍ച്ച് ഒന്‍പതിന് നാസികപ്രമുഖന്‍റെ പരസ്യവിചാരണയുണ്ടാവും.മൂക്ക് ഒറിജിനലാണോ... നാല്‍പ്പത്തിയെട്ട് രാജ്യങ്ങളുടെ പ്രതിനിധികളായിവരുന്ന വിദഗ്ധ ഡോക്ടര്‍മാരാണ് മൂക്കനെ പരിശോധിക്കുന്നത്.ലോകത്തിലെ എല്ലാ പത്രങ്ങളുടെയും പ്രതിനിധികളുണ്ടാകും.റേഡിയോ, സിനിമ,ടിവി...സര്‍വ്വക്ണാപ്പികളും.ഈ വിചാരണ എല്ലാ നാട്ടുകാര്‍ക്കും ന്യൂസ്‌റീലില്‍ കാണാന്‍ കഴിയും.ജനങ്ങള്‍ പരമശാന്തരായി വര്‍ത്തിക്കുക.'

മണ്ടക്കൂട്ടമല്യോ ജനം.തനി ബഡുക്കൂസുകള്‍,വിപ്ലവകാരികള്‍. അവര്‍ ശാന്തരായൊന്നും വര്‍ത്തിച്ചില്ല.അവര്‍ തലസ്ഥാന മഹാനഗരിയില്‍ തടിച്ചുകൂടി.ഹോട്ടലുകള്‍ കയ്യേറി.പത്രങ്ങളുടെ ഓഫീസുകള്‍ തകര്‍ത്തു.സിനിമാശാലകള്‍ക്ക് തീ വെച്ചു. മദ്യഷാപ്പുകള്‍ കൈയ്യടക്കി.വാഹനങ്ങള്‍ തകര്‍ത്തു.പോലീസ് സ്റ്റേഷനുകള്‍ക്കും തീ വെച്ചു.സര്‍ക്കാര്‍ കെട്ടിടങ്ങള്‍ നശിപ്പിച്ചു. കുറെ വര്‍ഗീയലഹളകള്‍ ഉണ്ടായി.കുറെ അധികം പേര്‍ ഈ മൂക്കന്‍ സമരത്തില്‍ രക്തസാക്ഷികളായി.മംഗളം...ശാന്തം...

മാര്‍ച്ച് ഒമ്പത്.
മണി പതിനൊന്നായപ്പോള്‍ പ്രസിഡണ്ടുമന്ദിരത്തിനു മുന്‍വശം മനുഷ്യമഹാസമുദ്രംതന്നെ ആയിത്തീര്‍ന്നു.അപ്പോള്‍ ഉച്ചഭാഷിണികള്‍ ലോകത്തിനോടായി ശബ്ദം മുഴക്കി:ജനങ്ങള്‍ അച്ചടക്കം പാലിക്കണം.വായകള്‍ അടച്ചുവയ്ക്കുക. പരിശോധന തുടങ്ങി!

പ്രസിഡണ്ടിന്‍റെയും പ്രധാനമന്ത്രിയുടെയും മറ്റു അനേകം മന്ത്രിമാരുടെയും മഹനീയസാന്നിദ്ധ്യത്തില്‍ ഡോക്ടര്‍മാര്‍ ശ്രീജിത്ത്‌ മൂക്കനെ വളഞ്ഞു...ഉത്കണ്ഠാകുലരായ ജനകോടികള്‍!ശ്വാസം അടക്കിക്കൊണ്ടുള്ള നില!

ഒരു മഹാഡോക്ടര്‍ മൂക്കന്‍ജിയുടെ മൂക്കിന്‍റെ തുമ്പ് അടച്ചു. അപ്പോള്‍ മൂക്കന്‍ജി വായ പൊളിച്ചു.വേറൊരു മഹാഡോക്ടര്‍ മൊട്ടുസൂചികൊണ്ട് മൂക്കിന്‍റെ തുമ്പത്തുകുത്തി.അപ്പോള്‍ അദ്ഭുതമെന്നുവേണം പറയാന്‍,ശ്രീജിത്ത് മൂക്കന്‍റെ മൂക്കിന്‍റെ തുമ്പത്ത് ഒരുതുള്ളി ചുവന്ന പരിശുദ്ധചോര പൊടിച്ചു!

'മൂക്ക് റബറല്ല!അനുകരണമല്ല!തനി ഒറിജിനല്‍.'- മഹാഡോക്ടര്‍മാരുടെ ഐക്യകണ്ഠേനയുള്ള വിധി!

മൂക്കന്‍സാഹിബിന്‍റെ സുന്ദരി സെക്രട്ടറിപ്പെണ്ണ് മൂക്കന്‍ജിയുടെ തിരുമൂക്കിന്‍റെ തുമ്പത്ത് ഗാഡമായി ചുംബിച്ചു.

'സഖാവ് മൂക്കന്‍ സിന്ദാബാദ്!നാസികപ്രമുഖന്‍ സിന്ദാബാദ്!സഖാവ് മൂക്കന്‍റെ ജനകീയ മുന്നേറ്റപ്പാര്‍ട്ടി സിന്ദാബാദ്!ജനാബ് മൂക്കന്‍റെ മൂക്ക്-ഒറിജിനല്‍ മൂക്ക്!ഒറിജിനല്‍!!ഒറിജിനല്‍!!

അണ്ഡകടാഹങ്ങള്‍ തകര്‍ന്നേക്കാവുന്ന ഒച്ച!....ഒറിജിനല്‍!തനി ഒറിജിനല്‍!

ഈ ആരവം അടങ്ങിയപ്പോള്‍ രാഷ്ട്രപതി എന്ന മഹാപ്രസിഡന്‍റ് ഒരു പുതുപുത്തന്‍ ഡാവുകൂടി കാണിച്ചു.സഖാവ് മൂക്കനെ 'മൂക്കശ്രീ' എന്നുള്ള തകര്‍പ്പന്‍ ബഹുമതിയോടെ പാര്‍ലമെണ്ടിലേക്ക് നോമിനേറ്റുചെയ്തു.
'മൂക്കശ്രീ മൂക്കന്‍ എം പി' 

രണ്ടുമൂന്നു യൂണിവേര്‍‌സിറ്റികള്‍ മൂക്കശ്രീ മൂക്കന്‍ സാഹിബിന് എം.ലിറ്റും ഡി.ലിറ്റും നല്‍കി ആദരിച്ചു.
'മൂക്കശ്രീ മൂക്കന്‍--=മാസ്റര്‍ ഓഫ് ലിറ്ററേച്ചര്‍'
'മൂക്കശ്രീ മൂക്കന്‍=ഡോക്ടര്‍ ഓഫ് ലിറ്ററേച്ചര്‍'

എന്നാലും മണ്ടക്കൂട്ടമല്യോ ജനം.തനി ബഡുക്കൂസുകള്‍!മണ്ടക്കൂട്ടത്തെ ഭരിക്കുന്ന സര്‍ക്കാര്‍!

മൂക്കശ്രീ മൂക്കനെ കിട്ടാത്ത സുന്ദരിയുടെ പാര്‍ട്ടിക്കാര്‍ ഒരൈക്യ മുന്നണിയായി പറഞ്ഞും എഴുതിയും പ്രസംഗിച്ചും നടക്കുകയാണ്.
'പ്രസിഡന്‍റ് രാജിവയ്ക്കണം!പ്രധാനമന്ത്രി രാജിവയ്ക്കണം!മന്ത്രിസഭയും രാജിവയ്ക്കണം!ജനവഞ്ചന...മൂക്കന്‍റെ  മൂക്ക് റബ്ബര്‍മൂക്ക്!ഒറിജിനല്‍ അല്ലേയല്ല!' 

നോക്കണേ വിപ്ലവത്തിന്‍റെ പോക്ക്!

ബുദ്ധിജീവികള്‍,ദാര്‍ശനികര്‍-എന്തുചെയ്യും?ആശയക്കുഴപ്പമുണ്ടാകാതിരിക്കുമോ?...
സംഭവം വിശ്വവിഖ്യാതമായ മൂക്ക്.
മംഗളം.       

Tuesday, October 16, 2012

ആടുകള്‍

-ഇടശ്ശേരി ഗോവിന്ദന്‍ നായര്‍ 


രാവിലെക്കറന്നെടു-
     ത്തെങ്ങളെ വിടുന്നൂ നീ; 
കാവിലോ പറമ്പിലോ 
     മേഞ്ഞുനില്‍ക്കുന്നൂ ഞങ്ങള്‍.
അന്തിയില്‍ ശ്രാന്തങ്ങളാ-
     യാല പൂകുന്നൂ വീണ്ടും,
മോന്തുന്നൂ നിന്‍ ദാക്ഷിണ്യ
     പൂരമാം കുളിര്‍നീരം.
മംഗളക്കുരുന്നുകള്‍
     വര്‍ദ്ധിക്കും വത്സങ്ങളില്‍
ഞങ്ങളെക്കാളും ദൃഡ- 
     വത്സലം നിന്നുള്‍ത്തലം.
അറിവൂ,നിന്നെപ്പേടി-
     ച്ചെങ്ങളെത്തീണ്ടുന്നീലാ
ദുരമൂത്തവയായ
     ഹിംസ്രങ്ങള്‍,സാഹസ്രങ്ങള്‍...
അല്ലലി,ലുണ്ടായാലും
     ക്ഷണഭംഗുര,മേവം
അല്ലിലും പകലിലും 
     ഞങ്ങള്‍ക്കിങ്ങലംഭാവം.
ഭദ്രമാമിപ്പറ്റത്തിന്‍
     ബോധത്തില്‍ പക്ഷേ,ദൃഡ-
മുദ്രിതമൊരു കൂര്‍മു-
     ള്ളിന്‍റെ കുത്സിതദുഃഖം:
ഞങ്ങളെപ്പോറ്റുന്നു നീ
     പാലിനും രോമത്തിനും
തന്നെയ,ല്ലതോ പിന്നെ 
     ത്തോലിനും മാംസത്തിനും!  
      
                 

Sunday, July 15, 2012

തെറ്റും തിരുത്തും

-എം ടി വാസുദേവന്‍‌ നായര്‍ 


   സ്കൂള്‍ വിട്ട് നേരെ നടന്നത് ഭരതയ്യരുടെ 'ഭാസ്കരവിലാസ'ത്തിലേക്കാണ്.പതിവില്‍ക്കവിഞ്ഞ ക്ഷീണമുണ്ടായിരുന്നു.'എക്സ്ട്രാ വര്‍ക്ക്' മുറയ്ക്കുപെട്ടതു കാരണം ഏഴു പിരിയഡും ജോലിയുണ്ടായിരുന്നു.ചൂടുള്ള കാപ്പി ഊതിക്കുടിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ് സമീപത്തുനിന്ന് ആരോ ചോദിക്കുന്നത്:
   "വാസുവല്ലേ ഇത്?"
   നോക്കിയപ്പോള്‍ കൃഷ്ണന്‍ മാസ്റ്റരാണ്!
   കൃഷ്ണന്‍ മാസ്റ്റരാണെന്നു മനസ്സിലാക്കാന്‍ ഒരു സമയം വേണ്ടി വന്നു.കാലത്തിനു മനുഷ്യശരീരത്തില്‍ അത്രയധികം പരിവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ വരുത്താമല്ലോ...!എന്നാലും മാസ്റ്റരെന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
   "മാഷെവിടുന്നാ" 
   "ഗുരുവായൂര്ന്ന് വര്വാ.വണ്ടിക്ക് കുറച്ചുകഴീണന്നേ സാമി പറഞ്ഞത്."      
   ഞാന്‍ ഒരു കാപ്പിക്കുകൂടി ഓര്‍ഡര്‍ കൊടുത്ത് മാസ്റ്ററുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങിയിരുന്നു. 
   ''വന്നു കേറ്യപ്പളേ എനിക്ക് സംശയം തോന്നി.എട്ടുപത്ത്‌ കൊല്ലായില്ല്യേ കണ്ടിട്ട്?...''
   മാഷ്‌ ഉള്ളു തുറന്നു ചിരിച്ചു.
   ''ഞാന്‍ മാഷിരിക്കണേടത്തേയ്ക്കു നോക്കീല്ല്യ.''
   ശരിയാണ്.ഒമ്പതോ പത്തോ കൊല്ലങ്ങള്‍ക്കുമുമ്പ് കണ്ടതാണ്.ആ കാലം കൊണ്ട് എന്നില്‍ പല മാറ്റങ്ങളും വന്നിട്ടുണ്ടാകും.പക്ഷെ അതിലധികം മാറ്റങ്ങള്‍ കൃഷ്ണന്‍ മാസ്റ്ററിലാണ് വന്നു ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്നത്.തടിച്ചുകൊഴുത്തിരുന്ന ആ ശരീരം വല്ലാതെ ചടച്ചിട്ടുണ്ട്.ദേഹത്തില്‍ അല്പാല്പം പിഞ്ഞിയ മുറിക്കയ്യന്‍ ഷര്‍ട്ടാണ്.വേഷ്ടി വയലറ്റു കരയിലുള്ളതു തന്നെ.എന്നാലും വല്ലാതെ മുഷിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. നെറ്റിയില്‍ ചന്ദനക്കുറി.തല പകുതിയിലധികം നരച്ചു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
   "ഇപ്പോള്‍ ഇവിടെയാണോ?" 
   "അതെ."
   "ഉദ്യോഗം?"
   "മാഷാണ്.ഹൈസ്കൂളില്‍."
   മാസ്റ്റര്‍ അദ്ഭുദത്തോടെ എന്നെയൊന്നു നോക്കി.
   "ആങ്ങ്ഹാ...!അപ്പോള്‍ ബി.ടി യൊക്കെ കഴിഞ്ഞോ?"
   "ഇല്ല.ബി.ടീ ക്കു പോണം."
   "കാണാറില്ലെങ്കിലും വിവരമൊക്കെ അന്വേഷിക്കാറുണ്ട്. നിങ്ങള്‍ക്കൊക്കെ ഭാവിയുണ്ട്."   ഞാന്‍ വെറുതെയൊന്നു മൂളുക മാത്രം ചെയ്തു.
   കാപ്പി വന്നു.മാസ്റ്റര്‍ കാപ്പി മോന്തിക്കുടിക്കുന്നതിനിടയ്ക്കു ചോദിച്ചു:
   "പണ്ടത്തെ സെറ്റുകാരുടെയൊക്കെ വിവരണ്ടോ?"
   "അപ്പുണ്ണിക്കു ക്ഷയമാണ്.മരിക്കയേ ഉള്ളുവെന്നാണ് കേട്ടത്...പാച്ചന്‍ മലയായിലാണത്രേ."
   "പാവം അപ്പുണ്ണി.ഒക്കെ എന്തുശിരുള്ള മക്കളായിരുന്നു!"
   "മാഷിപ്പോള്‍ ഏത് സ്കൂളിലാ?"
   മാസ്റ്റര്‍ സ്ഥലപ്പേരു പറഞ്ഞു.തുടര്‍ന്നു കുശലങ്ങള്‍ പലതും പറഞ്ഞു.മാസ്റ്റര്‍ക്കിപ്പോള്‍ ആറു കുട്ടികളുണ്ടത്രേ.അമ്മിണി മിസ്ട്രസ്സിനെപ്പറ്റി ചോദിക്കണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു.പക്ഷെ ചോദിക്കാന്‍ ഒരു മടി.
   "ഇപ്പഴും സ്കൂളില്‍പ്പോവാന്‍ തോണി കടക്കണം. തോണീലിരിക്കുമ്പോള്‍ നിങ്ങളെ ഓര്‍മ്മവരാറുണ്ട്.വാസുവിന് ഓര്‍മ്മയില്ലേ?"
   "ഉണ്ട്,സര്‍."
   അപരാധ ബോധാത്താലാവനം എന്റെ സ്വരം താണിരുന്നു.മാസ്റ്ററോടു പലതും പറയണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു. അഞ്ചു ശിഷ്യന്മാരുടെ പശ്ചാത്താപം,ഒരു തെര്‍മോഫ്ലാസ്കിന്റെ കഥ...അങ്ങിനെ പലതും...
   "വാസു അറിഞ്ഞോ...?"
   "എന്ത്?"
   "അമ്മിണി മിസ്ട്രസ്സ് മരിച്ചു."-
   തികച്ചും അപ്രതീക്ഷിതമായിരുന്നു ആ വാര്‍ത്ത.     
   "ഞാനറിഞ്ഞില്ല!എന്നേ..?"
   "നാലുകൊല്ലം മുന്‍പേ...ടൈഫോയഡായിരുന്നു."
   സ്റ്റേഷനില്‍ നിന്ന് വണ്ടി ബ്ലോക്കായതറിയിക്കുന്ന മണി മുഴങ്ങി.
മാസ്റ്റര്‍ സഞ്ചിയും കുടയുമെടുത്ത് പോകാനൊരുങ്ങി.
   "അപ്പോ...ഞാന്‍ പോകട്ടെ...ഇന്യെപ്പഴെങ്കിലും ഇങ്ങനെ കാണാം..."
   എനിക്ക് പറയാനുണ്ടായിരുന്നു.പക്ഷെ വാക്കുകള്‍ കിട്ടിയില്ല.
   "ഓര്‍മ്മയുണ്ടായിരിക്ക്യാ..."
   ഞാന്‍ കൈകൂപ്പി നിശ്ശബ്ദം യാത്ര പറഞ്ഞു.
   റോഡരികിലൂടെ ലോഡ്ജിനെ ലക്ഷ്യമാക്കി നടക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ പലതും ഓര്‍ത്തുപോയി...
   ഒമ്പതു കൊല്ലങ്ങള്‍ക്കുശേഷം മാസ്റ്ററെ വീണ്ടും കാണുകയാണ്. വേദനയൂറുന്ന സ്മരണകള്‍ പലതും ഹൃദയത്തില്‍ നുരഞ്ഞു പൊങ്ങുകകയാണ്.പിന്നെ,ആ പാവപ്പെട്ട അമ്മിണിമിസ്ട്രസ്സ്!അവരുടെ ആത്മാവിനു ഞാന്‍ നിത്യശാന്തി നേരുന്നു.
   അന്നത്തെ കൃഷ്ണന്‍മാസ്റ്റര്‍ ക്ലാസ്സിലെ പോക്കിരിസംഘത്തെ വിറപ്പിച്ചിരുന്ന ഒരു സിംഹക്കുട്ടനായിരുന്നു.ഇന്നോ!താങ്ങാനാവാത്ത കുടുംബഭാരവും ജീവിതക്ലേശങ്ങളും ഞെരുക്കിയൊടിച്ച ഒരു പാവപ്പെട്ട മനുഷ്യന്‍...
   ഞാന്‍ എട്ടാം ക്ലാസ്സില്‍ പഠിക്കുകയാണ്.
   വീട്ടില്‍ നിന്ന് രണ്ടു നാഴിക ദൂരെ ഒരു ഹയര്‍ എലിമെണ്ടറി സ്കൂളുണ്ട്.ചുറ്റുപാടില്‍ അങ്ങനെയൊരു വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനം മാത്രമേയുള്ളൂ.പുഴയുടെ മറുകരയ്ക്കാണ് സ്ക്കൂള്‍.
   എനിക്കന്നു പതിനഞ്ചു വയസ്സു പ്രായമാണ്. പ്രായത്തെക്കവിഞ്ഞ വളര്‍ച്ചയുണ്ട്.ക്ലാസ്സിലെ കാരണവന്മാരില്‍ ഒരാളായി ഞാനും എണ്ണപ്പെട്ടിരുന്നു.   
   മുതിര്‍ന്ന കുട്ടികളായ ഞങ്ങള്‍ അഞ്ചു പേര്‍ക്ക് ഒരു സെറ്റുണ്ടായിരുന്നു.അപ്പുണ്ണിയായിരുന്നു ആ സംഘത്തിന്റെ അനിഷേധ്യനേതാവ്.'പോക്കിരിസെറ്റെ'ന്ന പേരിലാണ് ഞങ്ങളുടെ സംഘടന അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്.ക്ലാസ്സിലെ ഏറ്റവും പുറകിലുള്ള രണ്ടു ബഞ്ചുകളിലാണ് ഞങ്ങള്‍ ഇരിക്കുക. മുന്‍വശത്തെ  ബഞ്ചുകളിലെ പിള്ളേരുടെ തലയ്ക്കു ചൊട്ടാനും മാസ്റ്ററില്ലാത്ത സമയത്ത് പെണ്‍കുട്ടികളുടെ തലയ്ക്കുമീതെ പോകത്തക്കവിധം വിമാനം പരപ്പിക്കാനും മറ്റും ആ സ്ഥാനമാണ് സൗകര്യം.
   സംഘത്തിനു വ്യക്തമായ ഒരു പരിപാടിയുണ്ടായിരുന്നു. വിദ്യാര്‍ത്ഥിനികള്‍ക്കും അധ്യാപകന്മാര്‍ക്കും അവരര്‍ഹിക്കുന്ന ചില ഓമനപ്പേരുകള്‍ കൊടുക്കുക.കൂട്ടത്തില്‍ പറയട്ടെ, അന്നത്തെ 'പൂത്താങ്കീരി'യും 'വെളിച്ചപ്പാ'ടും 'ഒണക്കലും' മറ്റും,ഇന്ന് നാലും അഞ്ചും കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ അമ്മമാരാണ്.
   വിദ്യാര്‍ത്ഥികളില്‍ സംഘത്തിന്റെ പൊതുപ്രവര്‍ത്തനത്തിനു തടസ്സമായി നില്‍ക്കുന്നവരെ ശിക്ഷിക്കാന്‍ നിയമമുണ്ടായിരുന്നു.അതറിയുന്നവരാണ് വിദ്യാര്‍ത്ഥികളിലധികം പേരും.അതുകൊണ്ട് എല്ലാവരും ഞങ്ങളുടെ അവകാശങ്ങളെ വകവച്ചുതന്നിരുന്നു.
   അധ്യാപകന്മാര്‍ ഞങ്ങളുടെ പൊതുശത്രുക്കളായിരുന്നു. ക്ലാസ്സില്‍വച്ച് അധ്യാപകന്മാരുമായി വഴക്കുകൂടാത്ത ദിവസമില്ല. അടിയും പുറത്താക്കലും വളരെ സാധാരണമാണ്. ഗുരുതരമായ കേസ്സുകള്‍ നാലഞ്ചെണ്ണമെങ്കിലും ആഴ്ചയിലുണ്ടാവാതിരിക്കില്ല. പെണ്‍കുട്ടികളുടെ പുസ്തകത്തില്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്ന പ്രേമലേഖനങ്ങള്‍, വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുമായുള്ള സായുധസമരങ്ങള്‍, ബോര്‍ഡില്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാറുള്ള പ്രണയത്തിന്റേതായ ചില ഫോര്‍മുലകള്‍...അങ്ങിനെ കാരണങ്ങള്‍ സുലഭമായിരുന്നു.
   ഞാനും ഭാസ്കരനും അവരാനും കേവലം ആജ്ഞാനുവര്‍ത്തികള്‍ മാത്രമായിരുന്നു.നേതാവായി അപ്പുണ്ണിയും 'ആനപ്പാച്ചന്‍' എന്നാ പേരില്‍ അറിയപ്പെട്ടിരുന്ന പരമേശ്വരനുമായിരുന്നു പ്രധാനികള്‍.അവര്‍ കല്‍പ്പിക്കുന്നതെന്തും ഞങ്ങള്‍ക്ക് അനുസരിക്കാതെ നിവൃത്തിയില്ല.കാരണം,ആനപ്പാച്ചന്റെ മടക്കിപ്പിടിച്ച ഇടി സുപ്രസിദ്ധമാണ്.യാതൊരും ദയയുംകൂടാതെ നേതാവ് അപ്പുണ്ണി വിധിയും പറയും:'കൊടുക്കടാ പാച്ചാ...!'
   ആ പരിതസ്ഥിതിയില്‍ അവര്‍ കല്‍പ്പിക്കുന്നതെന്തും അനുസരിക്കുകയേ ഞങ്ങള്‍ക്ക് നിവൃത്തിയുള്ളൂ.
   അപ്പുണ്ണിക്ക് അന്ന് ഇരുപതുവയസ്സ് പ്രായമുണ്ട്. ഹെഡ്മാസ്റ്ററൊഴികെ മറ്റാരും അവനെ അടിക്കാന്‍ ധൈര്യപ്പെട്ടില്ല.അവന്‍ പഠിപ്പ് അത്ര സാരമായി കണക്കാക്കിയിരുന്നില്ല്ല.അതിലും പ്രധാനമായ കാര്യങ്ങള്‍ ലതും അവനു ചെയ്യാനുണ്ട്!
    ഒരിക്കല്‍ മലയാളം പഠിപ്പിക്കുന്ന വിദ്വാന്‍ മാസ്റ്റര്‍ അടിക്കാന്‍ കയ്യോങ്ങിയപ്പോള്‍ അപ്പുണ്ണി ശാന്തമായി പറഞ്ഞു:
   "മാഷേ,തടിതൊട്ട് കളിക്കണ്ട."
   മാസ്റ്റര്‍ ചൂളിപ്പോയി.എന്നാലും ധൈര്യംവിടാതെ ചോദിച്ചു:
   "എന്തെടാ അടിച്ചാല്‍?"
   "അതപ്പോള്‍ കാണാം."
   മാസ്റ്റര്‍ വിയര്‍ത്തുപോയി.
   "പഠിക്കാനല്ലേ ക്ലാസ്സില്‍ വരുന്നത്?"
   "പഠിക്കാനല്ല.നഷ്ടം മാഷക്കല്ലല്ലോ?"
   മാസ്റ്റര്‍ അടങ്ങി.
   പോക്കിരിസംഘത്തിന്റെ വിജയപതാകയാണ് അന്ന് അപ്പുണ്ണി ഉയര്‍ത്തിയത്.
   അപ്പുണ്ണിയെക്കാളും ഞാന്‍ ഭയപ്പെട്ടിരുന്നത് ആനപ്പാച്ചനെയാണ്.അവന്റെ തടിമിടുക്കു മുഴുവന്‍ അവന്‍ തന്റെ ഇടിയില്‍ കാണിക്കാറുണ്ട്. 
   ആയിടയ്ക്കാണ് കൃഷ്ണന്‍മാസ്റ്റര്‍ വന്നത്.'നരിച്ചീറെ'ണ്ണ പേരിലറിയപ്പെട്ടിരുന്ന കിഴവന്‍ സ്വാമിക്ക് പകരമാണ് കൃഷ്ണന്‍ മാസ്റ്റര്‍ വന്നത്.
   കണക്കുക്ലാസ്സില്‍ 'ചടപട'യെന്ന് ഒതുക്കുകള്‍ ചാടിക്കയറി മാസ്റ്റര്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.അലക്കിത്തേച്ച ഷര്‍ട്ടും മുണ്ടും. രണ്ടാംമുണ്ട് കോടിയാണ്.ചീകി മിനുക്കിയ തലമുടി.കാലില്‍ കരയുന്ന ചെരുപ്പ്.കാഴ്ചയില്‍ ഒരു മുപ്പതുവയസ്സ് തോന്നും.
   മാസ്റ്റര്‍ ഗൌരവത്തില്‍ കസേരയുടെ കൈ പിടിച്ചുകൊണ്ട് നിന്ന് ക്ളാസ്സിലൊട്ടാകെയൊന്നു കണ്ണോടിച്ചു.
തലയുയര്‍ത്തിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് പട്ടാളമുറയില്‍ മാസ്റ്റര്‍ ഞങ്ങളുടെ മുന്നില്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോള്‍ അപ്പുണ്ണി ഞങ്ങളെ അര്‍ത്ഥം വച്ചൊന്നു നോക്കി.ഒരു കൊട്ട ചിരട്ട ചൊരിഞ്ഞ പോലെ ഞങ്ങള്‍ ഒന്നിച്ചൊരു ചിരി പാസാക്കി. 
   "സിറ്റ് ഡൌണ്‍."
   എല്ലാവരും ഇരുന്നു.
   മാസ്റ്ററുടെ ശബ്ദം ഉയര്‍ന്നു.
   "ഈ ക്ലാസ്സില്‍ കഴുതകളുണ്ടെന്നു ഞാന്‍ വിചാരിച്ചില്ല. മനുഷ്യരെ പഠിപ്പിക്കാനേ ഞാന്‍ പഠിച്ചിട്ടുള്ളു."
   പുറകിലെ ബഞ്ചിലൊരിടത്തുനിന്ന് ഒരു ശബ്ദം പൊങ്ങി:
   "എന്നാല്‍ കുത്തനെ നടക്കാം."
   "ആരാണാ പറഞ്ഞ വീരന്‍?"
   ഉത്തരമില്ല.
   "ആണത്തമുള്ളവരാണെങ്കില്‍ കാണട്ടെ.ആരാണ്?"
   "ഞാനാണ് സാര്‍."
   അപ്പുണ്ണി ഒരു വെല്ലുവിളിപോലെ എഴുന്നേറ്റു നിന്നു.
   "എന്താ പറഞ്ഞത്?"
   "മാഷ്‌ പറഞ്ഞു,പഠിപ്പിക്കാന്‍ വയ്യാന്ന്...അപ്പോള്‍..."
   അപ്പുണ്ണി തലയൊന്നു ചൊറിഞ്ഞ്,ഒരു വിനയഭാവമഭിനയിച്ചു...ക്ലാസ്സില്‍ ഒരു ചിരി വ്യാപിച്ചു.
   "എന്നോട് കല്‍പ്പിക്കാന്‍ താനാരാ?"
   "മാഷന്ന്യല്ലേ പറഞ്ഞത് പഠിപ്പിക്കാനറിയില്ലാന്ന്."
   "എടോ,കഴുതകളെ പഠിപ്പിക്കാനറിയില്ലാന്നാ പറഞ്ഞത്.താന്‍ കഴുതയാണോ?"
   നിശ്ശബ്ദത.അപ്പുണ്ണിക്ക് ഉത്തരം മുട്ടിപ്പോയി.ക്ലാസ്സ് മുഴുവന്‍ മാസ്റ്ററുടെ വിജയത്തെ അംഗീകരിച്ച മട്ടാണ്.പുതിയ മാസ്റ്റര്‍ ആള്‍ ചില്ലറക്കാരനല്ല!
   ആനപ്പാച്ചന്‍,നേതാവിനെ സഹായിക്കാന്‍ ചാടിയെണീറ്റു.
   "സാര്‍!മാഷ്‌,വെറുതെ ആളെ അവമാനിക്കുകയാണ്."
   മാസ്റ്റര്‍ അവജ്ഞയോടെ അവനെ ഒന്നുനോക്കി.എന്നിട്ട് ചോദിച്ചു.
   "താന്‍ ഇയാളുടെ വക്കീലാണല്ലേ?ഫീസില്ലാത്ത വക്കീല്?"
   ആനപ്പാച്ചനും കൊമ്പുകുത്തി.
   "രണ്ടാളും ഇരിക്കിന്‍."
   അപ്പുണ്ണിയും ആനപ്പാച്ചനും ഇളിഭ്യതയോടെ ഇരുന്നു.പിന്നെ ആ പീരിയഡില്‍ കുഴപ്പമൊന്നുമുണ്ടായില്ല.മാസ്റ്റര്‍ കണക്കെടുത്തു.
   അപ്പുണ്ണിയെയും ആനപ്പാച്ചനെയും അവമാനിച്ചതില്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് അടങ്ങാത്ത പ്രതിഷേധമുണ്ടായിരുന്നു. കൃഷ്ണന്‍മാസ്റ്ററെ നമ്പര്‍ വണ്‍ ശത്രുവായി പോക്കിരിസെറ്റ് അംഗീകരിച്ചു.
   കൃഷ്ണന്‍ മാസ്റ്റര്‍ കുട്ടികളെ അടിക്കില്ല.പക്ഷെ ആ നാക്കിനു കഠാരിയെക്കാളും മൂര്‍ച്ചയുണ്ട്.കുറിക്കുകൊള്ളുന്ന ആ പരിഹാസം ആത്മാവിലോളം ഇറങ്ങിച്ചെല്ലും.മാസ്റ്ററുടെ വാചാലതയുടെ മുമ്പില്‍ പലപ്പോഴും ഞങ്ങള്‍ മുട്ടുകുത്തിപ്പോകും.എങ്കിലും ഞങ്ങള്‍ കീഴടങ്ങാന്‍ ഭാവമില്ലായിരുന്നു.
   ഞങ്ങളും കൃഷ്ണന്‍ മാസ്റ്ററും തമ്മിലുള്ള സമരം കുട്ടികള്‍ക്ക് രസിക്കാന്‍ വകയുണ്ടാക്കിക്കൊടുത്തു. ക്രമേണ മറ്റുള്ളവരുടെ കണ്ണില്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കുണ്ടായിരുന്ന സ്ഥാനം താഴുന്നില്ലേ എന്നൊരു ഭയവും.
   കാര്യം ഗൌരവമാവുകയാണ്.മാസ്റ്റര്‍ ഞങ്ങളെ പരിഹസിക്കുമ്പോള്‍ പെണ്‍കുട്ടികള്‍ ആര്‍ത്തു ചിരിക്കുന്നു!പോരെ കുഴപ്പം?
   ക്ലാസ്സില്‍ അനങ്ങാതിരുന്നാല്‍ കുഴപ്പമില്ലല്ലോ എന്നോര്‍ത്ത്, പഴയ പാരമ്പര്യത്തെ വിസ്മരിച്ചുകൊണ്ട് ഞങ്ങള്‍ നിശ്ശബ്ദരായി നോക്കി.പക്ഷെ മാസ്റ്റര്‍ വിട്ടില്ല.സമരം തീര്‍ന്നിട്ടില്ലാത്തപോലെ,നിഗൂഡമായ വെല്ലുവിളിയെന്നോണം ,ചോദിക്കും:"എന്താ മാന്യന്മാര്‍ തളര്‍ന്നു പോയോ?"
   ഞങ്ങളുടെ അമര്‍ഷം വര്‍ദ്ധിച്ചുവന്നു.എല്ലാവരും ഈ പ്രശ്നത്തെപ്പറ്റി തലപുകഞ്ഞാലോചിച്ചു.'മാസ്റ്ററെ അങ്ങനെ വെറുതെ വിട്ടുകൂടാ'.എല്ലാവരും അതിനോടു യോജിക്കുന്നവരാണ്.പക്ഷെ എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത്?
   കുഴഞ്ഞുമറിഞ്ഞുകിടക്കുകയായിരുന്ന ആ പ്രശ്നത്തിനു പൊടുന്നനെ ഒരു പരിഹാരമുണ്ടായി.
   അവറാന്‍ ഒരു ദിവസം ഉച്ചയ്ക്ക് സംഘത്തിന്റെ മുമ്പാകെ പ്രഖ്യാപിച്ചു:
   "കൂട്ടരേ,വയി കണ്ടു."                    
   എല്ലാവരുടെയും മുഖം വികസിച്ചു.അവറാന്റെ തല നിറച്ചും കളിമണ്ണാണെന്ന വിശ്വാസം തെറ്റാണ്!
   "കാര്യം പറ."
   എല്ലാരും തിരക്കുകൂട്ടി.
   "നില്‍ക്ക്.ഒരു ബീഡി കാട്ട്."
   ആനപ്പാച്ചന്‍ അവറാന് ബീഡി സത്കരിച്ചു.
   'തമാശ കേള്‍ക്കണോ?കൃഷ്ണന്‍മാഷും അമ്മിണിമിസ്ട്രസ്സും കൂടി ഇത്തിരി...ദിലാണ്.'
   അമ്മിണി മിസ്ട്രസ്സ് സ്കൂളില്‍ ആകെയുള്ള 'ടീച്ചറാ'ണ്. അവര്‍ക്ക് ചെറുപ്പമാണ്.ദൌര്‍ഭാഗ്യത്തിന് ഞങ്ങള്‍ക്കവരുടെ ക്ലാസ്സൊന്നുമില്ലായിരുന്നു.
   'ആരു പറഞ്ഞെടാ?'
   എല്ലാര്‍വര്‍ക്കും സ്പിരിട്ടു കയറി.
   'അവറാന്‍ പറേണ്.കാര്യം നേരാ.ബേണെങ്ങി തെളിവുണ്ട്...'
തെളിവുകള്‍ ഹാജരാക്കപ്പെട്ടു.ഒന്ന്:ഉച്ചക്കും ഇന്റര്‍വെല്‍ സമയങ്ങളിലും കൃഷ്ണന്‍മാസ്റ്ററും അമ്മിണിമിസ്ട്രസ്സും തമ്മില്‍ സംസാരിക്കുന്നത് അവറാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. രണ്ട്: സാധാരണയായി മാസ്റ്റര്‍മാരില്‍ ആരുമായും സംസാരിക്കാത്ത അമ്മിണി മിസ്ട്രസ്സ് ഇത്രയും ലോഗ്യം കൂടുന്നതില്‍ എന്തോ ഉണ്ട്.മൂന്ന്:കഴിഞ്ഞ ശനിയാഴ്ച അമ്മിണി മിസ്ട്രസ്സിന്റെ പടിക്കലൂടെ വൈകുന്നേരം പോയിരുന്ന കുപ്പായക്കാരന്‍, അവറാന്റെയും ആനപ്പാച്ചന്റെയും പൊതുസുഹൃത്തായ ബീഡിതെറുപ്പുകാരന്‍ കുഞ്ഞാലിയുടെ അറിവില്‍, കൃഷ്ണന്‍മാസ്റ്ററാണ്.
   തെളിവുകള്‍ തൃപ്തികരമായി തോന്നി.
   അമ്മിണി മിസ്ട്രസ്സും കൃഷ്ണന്‍ മാസ്റ്ററും തമ്മിലുണ്ടെന്നു പറയപ്പെടുന്ന രഹസ്യബന്ധത്തിനു വലിയ പ്രസിദ്ധി കൊടുക്കാന്‍ തന്നെ ഞങ്ങള്‍ തീരുമാനിച്ചു.അത് മാസ്റ്റര്‍ക്കൊരിടിവാകും.
   രണ്ടുദിവസം കൊണ്ട് സ്കൂളിനകത്തും പുറത്തും അതു പരസ്യമായി.പല സംഭവങ്ങള്‍ക്കും താന്‍ ദൃക്സാക്ഷിയാണെന്നു കൂടി അവറാന്‍ പടച്ചവനെ വിളിച്ച് സത്യം ചെയ്തു.
   പാഠപുസ്തകത്തില്‍ നിന്നെടുത്ത ഒരീരടിയെ ഭാസ്കരന്‍ എളുപ്പത്തില്‍ പാരഡിയാക്കി.
   'കൃഷ്ണനൊരുന്നാളമ്മിണിമേലൊരു
   തൃഷ്ണ ഭവിച്ചു വളഞ്ഞു വശായി...'
   പിറുപിറുപ്പുകള്‍ മാസ്റ്ററുടെ കാതിലും എത്താതിരുന്നില്ല. മാസ്റ്റര്‍ കേട്ടില്ലെന്നു നടിച്ചു.
   പക്ഷെ കൃഷ്ണന്‍ മാസ്റ്ററുടെ ക്ഷമ ഒരു ദിവസം നശിക്കുക തന്നെ ചെയ്തു.നാലുമണിക്ക് ശേഷം ഗെയിറ്റില്‍നിന്ന്, അമ്മിണി മിസ്ട്രസ്സ് കടന്നുപോവുമ്പോള്‍ അപ്പുണ്ണിയും ആനപ്പാച്ചനും ചേര്‍ന്നുപാടി.
   'കൃഷ്ണനൊരുന്നാള്‍...'
   ഞങ്ങള്‍ കിങ്കരന്മാരെപ്പോലെ സമീപത്തു തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു.
   അമ്മിണി മിസ്ട്രസ് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോള്‍ എല്ലാവരും ചേര്‍ന്നൊരു ചിരി.
   മിസ്ട്രസ്സിന്റെ മുഖം മങ്ങി.കണ്ണുകള്‍ തുടച്ചുകൊണ്ടാണവര്‍ നടന്നത്.
   അപ്പോഴാണ്‌ സംഹാരരുദ്രനെപ്പോലെ കൃഷ്ണന്‍മാസ്റ്റര്‍ ഞങ്ങളുടെ മുമ്പില്‍ ചാടിവീണത്.
   'ആണ്‍കുട്ടികളാണെന്നു പറഞ്ഞാല്‍ പോരെടാ,ആണത്തം വേണം.പെണ്ണുങ്ങള്‍ പോകുമ്പോള്‍ കൂക്കി വിളിക്കാനേ നിങ്ങള്‍ക്കാവൂ.'
   'ഹ...ഹ...ഹ...'
   ഞങ്ങള്‍ വീണ്ടും ചിരിച്ചു.മാസ്റ്റര്‍ പറഞ്ഞതെല്ലാം ആ ചിരിയില്‍ ചോര്‍ന്നുപോയി.
   അടുത്ത ദിവസം ഞങ്ങള്‍ അഞ്ചുപേരെ ഓഫീസ്റൂമിലേക്ക്‌ വിളിച്ചു.
   ഹെഡ്മാസ്റ്റര്‍ അധികമൊന്നും വിസ്തരിച്ചില്ല.
   'മേലില്‍ ഇങ്ങനെ വല്ലതും കേട്ടാല്‍ ഡിസ്മിസ് ചെയ്യും.ഓര്‍ത്തുകൊള്ളിന്‍.കൈനീട്ട്...'വഴിക്ക് വഴിയായി കൈകള്‍ നീണ്ടു.
   രണ്ടു കൈയ്യിലുമായി ഓരോരുത്തര്‍ക്കും പന്ത്രണ്ടെണ്ണം വീതം കിട്ടി.എന്റെയും ഭാസ്കരന്റെയും മാത്രം കണ്ണില്‍ വെള്ളംനിറഞ്ഞു.വേദന ചവച്ചിറക്കിക്കൊണ്ട് ഞങ്ങള്‍ ക്ലാസ്സിലേക്ക് പോകുമ്പോള്‍ കൃഷ്ണന്‍മാസ്റ്റര്‍ വരാന്തയുടെ അറ്റത്തുനിന്ന് ഞങ്ങളെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അമര്‍ഷത്തോടെയല്ല, അവജ്ഞയോടെ...
   ഉച്ചക്ക് ചായകുടിയും ബീടിവലിയും കഴിഞ്ഞ് ഇരിക്കുമ്പോള്‍ ചുവന്നുവിങ്ങിയ കൈപ്പത്തി തടവിക്കൊണ്ട് ആനപ്പാച്ചന്‍ പ്രഖ്യാപിച്ചു:
   'ഉയിര് പോയാലും ശരി,ഞാനേഡ് മാഷേ കാച്ചും.' 
എന്നിട്ട് അഭിപ്രായമറിയാന്‍ നേതാവിന്റെ മുഖത്തുനോക്കി. 
   'അത്രയ്ക്ക് ധൈര്യമുണ്ടോ?'
   'ഉണ്ട്!'
   'എന്നാല്‍ കാച്ചേണ്ടത് ഹേഡ്മാഷേയല്ല.ഒക്കേറ്റിനും കാരണം ആ....'
   അപ്പുണ്ണി പല്ലു കടിച്ചു.
   അപ്പുണ്ണിയും ആനപ്പാച്ചനും ചേര്‍ന്ന്‍ ഗാഡമായി ആലോചിച്ചു.അവസാനം ഒരു പോംവഴിയുണ്ടായി.
   വൈകുന്നേരം സ്കൂള്‍ വിട്ടപ്പോള്‍ നേതാക്കള്‍ കല്പിച്ചു.'ആരും പുസ്തകമെടുക്കരുത്.എല്ലാം പീടികയില്‍ വെച്ചാല്‍മതി.'
   പുസ്തകങ്ങളെല്ലാം തുന്നല്‍ക്കാരന്‍ സെയ്താലിയുടെ പീടികയില്‍ സൂക്ഷിച്ചു.
  'നീന്താനറിയാത്തോര് ആരെങ്കിലുമുണ്ടോടാ?'
   ആരുമില്ല.എന്നാലും എല്ലാര്‍ക്കും ഭയമുണ്ട്.
   'എന്തിനാടാ പേടി?ഉസ്റില്ലാത്ത നായക്കള്.'
   അപ്പുണ്ണിക്ക് കലികയറിയിരിക്കുകയാണ്.
   ആനപ്പാച്ചന്‍ സത്യംചെയ്തു.
   'ഉയിര് പോയാലും വേണ്ടില്ല,നിങ്ങളെ ഞാന്‍ രക്ഷിച്ചോണ്ട്.'
   ഇടി വാങ്ങുവാന്‍ ഇഷ്ടമില്ലാത്തതുകൊണ്ട് ഞാന്‍ മറുത്തൊന്നും പറഞ്ഞില്ല.ഞങ്ങള്‍ പുഴവക്കത്തെത്തി.
   പുഴയില്‍ അധികം വെള്ളമില്ല.നടുവില്‍ കുറച്ചു
സ്ഥലത്തുമാത്രം ഒരാള്‍ നിന്നാല്‍ കാണാത്തവിധത്തില്‍ വെള്ളമുണ്ട്.
   വലിയ വഞ്ചിയിലാണ് സാധാരണ ഞങ്ങള്‍ പുഴകടക്കുക. നാലഞ്ചു പെണ്‍കുട്ടികളും തോണിയിലുണ്ടാവുന്നതുകൊണ്ട് തമാശയ്ക്ക് വകയുണ്ടാവും.
   കടവത്ത് മറ്റൊരു കൊതുമ്പുതോണിയുണ്ട്. ഞങ്ങളെക്കൊണ്ടുള്ള ഉപദ്രവത്തില്‍ നിന്നൊഴിയാനോ എന്തോ,അതിലാണ് കൃഷ്ണന്‍മാസ്റ്റര്‍ പുഴകടക്കുക.
   പതിവിനു വിപരീതമായി ഞങ്ങള്‍ ആ കൊച്ചുതോണിയില്‍ കയറി.കൈത്തണ്ടയിലെ കൊച്ചു സഞ്ചിയില്‍ തെര്‍മോഫ്ലാസ്ക്കും കക്ഷത്ത്‌ പുസ്തകവും ഒരു വലിയ കൊളമ്പ്കുടയുമായി മാസ്റ്റര്‍ ഒരറ്റത്ത് സ്ഥലം പിടിച്ചിരുന്നു.
   ഭാസ്കരന് തോണി കടക്കേണ്ട.അവന്റെ വീട് സ്കൂളിന്നടുത്തുതന്നെയാണ്.അവന്‍ കടവത്തൊരിടത്തുനിന്ന് നോക്കുകയായിരുന്നു.
   ഞങ്ങള്‍ നാലുപേരും കടത്തുകാരന്‍ ചെറുക്കനും കൃഷ്ണന്‍മാസ്റ്ററും കൂടിയായപ്പോള്‍ തോണിയുടെ വക്ക് ജലനിരപ്പിനടുത്തെത്തിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
   തോണി നടുവിലെത്തിയപ്പോള്‍ ആനപ്പാച്ചന്‍ ഒന്നു പുളഞ്ഞു.തോണി വല്ലാതെ ഇളകി.
   അപ്പുണ്ണിയും ആനപ്പാച്ചനും നേരത്തെതന്നെ ആ രംഗം ആസൂത്രിതം ചെയ്തിരുന്നു.
   അപ്പുണ്ണി കയര്‍ത്തു:
   'എന്തെടാ തോണി ഇളക്കുന്നത്?'
   പാച്ചനും ശുണ്ഠി കയറി:
   'എന്തെടാ ഇളക്ക്യാല്?തോണി നിന്റെ തറവാട്ടു സ്വത്തോ?' 
   'പിന്നെ നിന്ത്യാ?'
   'പോയി പണി നോക്കടാ.'
   'അടിച്ച് ഞാന്‍...'
   രണ്ടുപേരും എഴുന്നേറ്റു നിന്നു.ആനപ്പാച്ചന്‍ അപ്പുണ്ണിയെ പിടിച്ചുന്തി.അപ്പുണ്ണി വെള്ളത്തില്‍ വീണ ഉടനെ തോണിയുടെ വക്കില്‍ പിടികൂടി.
   തോണി മറഞ്ഞു.
   നിശ്ചയമനുസരിച്ച് അവറാനും ഞാനും നിലവിളിച്ചു.
   അധികം കഷ്ടപ്പെടാതെ എല്ലാവരും നീന്തിക്കയറി.
അവസാനമായി കരപറ്റിയത് കൃഷ്ണന്‍ മാസ്റ്ററാണ്. നോക്കുമ്പോള്‍ കുടയും ചെരുപ്പും തെര്‍മോ ഫ്ലാസ്ക്കും ഇല്ല!
   ഷര്‍ട്ടും മുണ്ടും പിഴിഞ്ഞ്,തലതോര്‍ത്തി,ഞങ്ങള്‍ കുത്തനെ നടന്നു.
   അടുത്തദിവസം മാസ്റ്റര്‍ സ്കൂളില്‍ വന്നില്ല.പിറ്റേ ദിവസവും...ഞങ്ങള്‍ അദ്ഭുതപ്പെട്ടു.ഒരാഴ്ച മുഴുവന്‍ മാസ്റ്റര്‍ ലീവായിരുന്നു. 
   മാസ്റ്റര്‍ക്ക് പനിയാണെന്ന് ചിലര്‍.കോഴിക്കോട്ട് പോയിരിക്കയാണെന്ന് മറ്റുചിലര്‍ പറഞ്ഞത്.
   ആ വെള്ളിയാഴ്ച രണ്ടാമത്തെ കല്പനയ്ക്ക് സ്കൂള്‍ പൂട്ടി.
   ഒരു ധീരകൃത്യം എന്ന നിലയ്ക്കു പ്രവര്‍ത്തിച്ചതാണത്. പക്ഷെ ആ സംഭവത്തെപ്പറ്റി ആരും പിന്നീട് സംസാരിച്ചില്ല. എല്ലാവര്‍ക്കും അക്കാര്യത്തില്‍ അസ്വസ്ഥത തോന്നി. ഓരോരുത്തരുടെയും ഹൃദയം മന്ത്രിച്ചു:
   'ചെയ്യേണ്ടിയിരുന്നില്ല...ചെയ്യേണ്ടിയിരുന്നില്ല...'
   'ആ  കൊളമ്പ് കുട പുതീതായിരുന്നു.'
   'ആ തെര്‍മ്മോഫ്ലാസ്ക്കിന് ആറുറുപ്പിക വെലീണ്ട്.അതിന്റെ മോളില്‍ കഴുകന്റ്യാ ചിത്രം.'
   'ആട്ടിന്‍തോലായിരുന്നു ചെരിപ്പ്.അതാ കരേണ്.'
   മാസ്റ്ററുടെ നഷ്ടപ്പെട്ട സാധനങ്ങളെപ്പറ്റി ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ വ്യസനം തോന്നി.
   തോണി മറച്ചതാണെന്നു മാസ്റ്റര്‍ക്ക് മനസ്സിലായിക്കാണുമോ?
   ആനപ്പാച്ചന്റെ സംശയം അതായിരുന്നു.            
   സ്കൂള്‍ തുറന്ന ദിവസം മാസ്റ്റര്‍ വന്നിരിക്കുന്നു.തികച്ചും ആഹ്ലാദഭരിതനായിത്തന്നെയാണ് മാസ്റ്റര്‍ ക്ലാസ്സില്‍ കയറി വന്നത്.അപരാധബോധത്തോടെ ഞങ്ങള്‍ തല കുനിച്ചിരുന്നു.
   മാസ്റ്റര്‍ പാഠമെടുത്തില്ല.നിശ്ശബ്ദം ആ കസേരയിലങ്ങനെ ഇരുന്നു.അരമണിക്കൂര്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ എഴുന്നേറ്റു ഞങ്ങളോട് യാത്ര പറഞ്ഞു.
   അപ്പോഴാണ്‌ ഞങ്ങള്‍ക്കു കാര്യം മനസ്സിലാവുന്നത്; മാസ്റ്റര്‍ക്ക് സ്ഥലംമാറ്റമായിരിക്കുന്നു.
   'എങ്ങോട്ടാ സാര്‍?'   പെണ്‍കുട്ടികളിലാരോ ചോദിച്ചു.
   മാസ്റ്റര്‍ സ്ഥലത്തിന്റെ പേരു പറഞ്ഞു.
   'മാഷെന്നാ പോണ്?'
   'നാളെ.'
   ബെല്ലടിച്ചു.ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി മാസ്റ്റര്‍ ക്ലാസ്സിനോട് യാത്ര പറഞ്ഞു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വരം ഇടറിയിരുന്നു.
   പന്ത്രണ്ടുമണിക്കു മുന്‍പായി മാസ്റ്റര്‍ സ്കൂള്‍ വിട്ടു.
   വൈകുന്നേരം ഞങ്ങള്‍ ഒത്തുകൂടി.എല്ലാവരുടെയും മുഖം മ്ലാനമായിരുന്നു.
   'നമ്മള് ചെയ്തത് കഷ്ടായി.'
   അപ്പുണ്ണി നിശ്ശബ്ദത ഭഞ്ജിച്ചു.
   'നമുക്ക് മാഷേ കണ്ട് തെറ്റ് പറയണം.'
   ആനപ്പാച്ചന്റെ അഭിപ്രായം എല്ലാവരും ശരിവച്ചു.
   'മ്മള് മാഷേ ബല്ലാണ്ട് സുയിപ്പാക്കി.'
   അവറാന്റെ സ്വരത്തിനല്പം വിഷാദം മുറ്റിനിന്നിരുന്നു.
   അപ്പുണ്ണിക്കു പെട്ടെന്ന് ഭൂതോദയമുണ്ടായി.
   'കേള്‍ക്കിനെടാ.നിങ്ങളെ ഓരോരുത്തരുടേം കയ്യില്‍ എത്ര കാശുണ്ട്?'
   ഓരോരുത്തരും സമ്പാദ്യത്തിന്റെ തുക പറഞ്ഞു.
   എല്ലാംകൂടി രണ്ടുറുപ്പിക കഷ്ടിയാണ്‌.
   'അതുകൊണ്ടായില്ല.പാച്ചന്റെ കയ്യില്‍ നേര്‍ത്തെ കണ്ട പണോ?'
   'അത് കുറിക്കു കൊടുക്കാനാ.അച്ഛന്‍ തന്നതാ.അഞ്ചുറുപ്യ.'
   'ആരടെ കുറിക്കാ?'
   'മയ്മുട്ടീടെ.'
   'ഓനോട്‌ പോയി ചാവാന്‍ പറ.പണമെടുക്ക്.'
   'അച്ഛന്‍...'-ആനപ്പാച്ചന്‍ മുക്കിമൂളി.
   'അതിനൊക്കെ വഴിയുണ്ടെടാ.പണമെടുക്ക്.'
   ആനപ്പാച്ചന്റെ അഞ്ചുറുപ്പിക കൂടി പുറത്തുവന്നപ്പോള്‍ ഏഴുറുപ്പികയായി.
   'നിങ്ങളിവിടെ ഇരിക്കിന്‍.ഞാന്‍ വര്ണു.'
   അപ്പുണ്ണി തുന്നല്‍ക്കാരന്‍ സെയ്ദാലിയുടെ സൈക്കിളില്‍കയറി എങ്ങോട്ടോ പറന്നുപോയി.
   രണ്ടു മണിക്കൂര്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവന്‍ തിരിച്ചെത്തി. നോക്കിയപ്പോള്‍ കയ്യില്‍ ഒരു തെര്‍മോഫ്ലാസ്ക്കുണ്ട്.
   'നമുക്ക് മാഷക്കു കൊടുക്കണം.'
   എല്ലാവര്‍ക്കും സന്തോഷമായി.ആനപ്പാച്ചന്‍ മാത്രം മൂകത പാലിച്ചു. 
   ഞങ്ങള്‍ തോണി കടന്ന് മാസ്റ്ററുടെ വീടന്വേഷിച്ചു ധൃതിയില്‍ നടന്നു.ആ തെര്‍മ്മോഫ്ലാസ്ക് മാസ്റ്റര്‍ക്കു സമ്മാനിച്ച് മാസ്റ്ററോടു തെറ്റ് പറഞ്ഞിട്ടുവേണം വീട്ടിലെത്താന്‍.
   അംശംമേനോന്റെ വീട്ടിലാണ് കൃഷ്ണന്‍മാസ്റ്റര്‍ താമസമെന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്.അംശംമേനോന്റെ വീടേതാണെന്നു ചോദിച്ചുകൊണ്ട് ഞങ്ങള്‍ നടന്നു.
   സന്ധ്യയുടെ മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിലാണ് ഞങ്ങളവിടെ എത്തിച്ചേര്‍ന്നത്.
   ഉമ്മറത്തെ പടിയില്‍ ആരോ ഇരിക്കുന്നുണ്ട്.
   മുറ്റത്തു നിന്നുകൊണ്ട് ഞങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു:
   'മാഷേ ഒന്നു കാണണം.'
   'ആരാത്?'
   'ഞങ്ങളാ...സ്കൂള്‍കുട്ട്യോളാ.മാഷേ ഒന്നു കാണണം.'
   'മാഷ്‌ അഞ്ചുമണീടെ വണ്ടിക്കുപോയി.'
   തെര്‍മ്മോഫ്ലാസ്കും തൂക്കിപ്പിടിച്ച്,തലതാഴ്ത്തി അപ്പുണ്ണി തിരിഞ്ഞു നടന്നു.പിറകെ ഞങ്ങളും.
   ആറുറുപ്പിക വിലയുള്ള ആ തെര്‍മ്മോഫ്ലാസ്ക്ക് ആനപ്പാച്ചനു വിട്ടു കൊടുത്തു.അവനതു വില്‍ക്കുകയോ ഉപയോഗിക്കുകയോ ചെയ്യാം.ആര്‍ക്കും പ്രതിഷേധമില്ല!
   കുറിപ്പണംകൊണ്ട് ആ സാധനം വാങ്ങിയ വകയ്ക്ക് ആനപ്പാച്ചന് ഒരു കാഞ്ഞിരത്തിന്റെ വടി പൊളിയുന്നതുവരെ അച്ഛന്റെ വകയായി അടി കിട്ടി.സംഭവം ഞങ്ങളറിയുന്നത്‌ പിറ്റേന്ന് ആനപ്പാച്ചന്‍ ചാടിപ്പോയെന്നറിയുമ്പോഴാണ്...
   ഞങ്ങള്‍ പാശ്ചാതപിച്ചത് കൃഷ്ണന്‍മാസ്റ്റര്‍ അറിഞ്ഞുകാണുമോ?ഞാന്‍ സ്വയം ചോദിച്ചുപോവുകയാണ്...
   എട്ടാംക്ലാസ്സ് വിട്ടതില്‍പ്പിന്നെ ഞാന്‍ ആ പഴയ സുഹൃത്തുക്കളെ കണ്ടിട്ടില്ല.അപ്പുണ്ണി രാഷ്ട്രീയ പ്രവര്‍ത്തകനായി.കുരച്ചു ചോരതുപ്പി മരണത്തിന്റെ വായില്‍കിടന്ന് അവന്‍ പിടയുകയാവും...പരമേശ്വരന്‍ മലയായിലാണ്.ഭാസ്കരനും അവറാനും എവിടെയാണാവോ? 
   ഞാന്‍ ലോഡ്ജിലെത്തി.അകത്തുനിന്ന് എന്റെ കൂട്ടുകാരന്‍ മൂളുകയാണ്.
   'ഇനി നാടകമാടാന്‍ മുടിയാത്.'
   ഞാന്‍ നെടുവീര്‍പ്പിട്ടു.



(1986- ല്‍ പുറത്തിറങ്ങിയ 'കൊച്ചുതെമ്മാടി' എന്ന ചലച്ചിത്രത്തിനു ആധാരമായ കഥ.)        

Sunday, June 17, 2012

സ്പന്ദിക്കുന്ന അസ്ഥിമാടം








ചങ്ങമ്പുഴ





അബ്ദമൊന്നു കഴി,ഞ്ഞിതാ വീണ്ടു-
മസ്സുദിനമതെന്‍ മുന്നിലെത്തി
ഇച്ചുരുങ്ങിയ കാലത്തിനുള്ളി-
ലെത്ര കണ്ണീര്‍പ്പുഴകളൊഴുകി!
അത്തലാലലം വീര്‍പ്പിട്ടു വീര്‍പ്പി-
ട്ടെത്ര കാമുക ഹൃത്തടം പൊട്ടി!
കാലവാതമടിച്ചെത്രകോടി
ശ്രീലപുഷ്പങ്ങള്‍ ഞെട്ടറ്റുപോയി!
പൊട്ടിടാത്തതെന്തെന്നിട്ടുമയ്യോ,
കഷ്ട,മിക്കൊച്ചു നീര്‍പ്പോള മാത്രം!
                                                                
ദുഃഖചിന്തേ,മതിമതി,യേവം
ഞെക്കിടായ്ക നീയെന്‍ മൃദുചിത്തം!
ഇസ്സുദിനത്തിലെങ്കിലുമല്പം
വിശ്രമിക്കാനെനിക്കുണ്ടു മോഹം
ആകയാ,ലിന്നകമലിഞ്ഞെന്നി-
ലേകണേ നീയതിനനുവാദം!
സല്ലപിച്ചു കഴിച്ചിടട്ടിന്നാ
നല്ലകാല സ്മൃതികളുമായ് ഞാന്‍...!
സുപ്രഭാതമേ,നീയെനിക്കന്നോ- 
രപ്സരസ്സിനെക്കാണിച്ചു തന്നു.
ഗേഹലക്ഷ്മിയായ് മിന്നുമൊരോമല്‍-
സ്നേഹമൂര്‍ത്തിയെക്കാണിച്ചു തന്നു.
പ്രാണനുംകൂടിക്കോള്‍മയിര്‍ക്കൊള്ളും 
പൂനിലാവിനെക്കാണിച്ചു തന്നു.
മന്നില്‍ ഞാനതിന്‍ സര്‍വ്വസ്വമാമെ-                    ന്നന്നുകണ്ടപ്പോഴാരോര്‍ത്തിരുന്നു!
കര്‍മ്മബന്ധപ്രഭാവമേ,ഹാ,നിന്‍-
നര്‍മ്മലീലകളാരെന്തറിഞ്ഞു!
                                                                                           
മായയില്‍ ജീവകൊടികള്‍ തമ്മി-
ലീയൊളിച്ചുകളികള്‍ക്കിടയില്‍,
ഭിന്നരൂപപ്രകൃതികള്‍ കൈക്കൊ-
ണ്ടൊന്നിനൊന്നകന്നങ്ങിങ്ങു പോകാം.
കാലദേശങ്ങള്‍,പോരെങ്കി,ലോരോ
വേലികെട്ടി പ്രതിബന്ധമേകാം
ഉണ്ടൊരു കാന്തശക്തിയെന്നാലും
കണ്ടുമുട്ടുവാന്‍ ദേഹികള്‍,ക്കെന്നാല്‍!
എന്നുകൂടിയിട്ടെങ്കിലും,തമ്മി-
ലൊന്നു ചേര്‍ന്നവ നിര്‍വൃതിക്കൊള്ളും!
മര്‍ത്ത്യനീതി വിലക്കിയാല്‍പ്പോലും
മത്തടിച്ചു കൈകോര്‍ത്തു നിന്നാടും!
അബ്ധി,യപ്പോ,ഴെറുമ്പുചാല്‍ മാത്രം!
ഹാ,വിദൂര ധ്രുവ യുഗം,മുല്ല-
പ്പൂവിതളിന്റെ വക്കുകള്‍ മാത്രം!

മൃത്തു മൃത്തുമായൊത്തൊരുമിച്ചാല്‍
മര്‍ത്ത്യനീതിക്കു സംതൃപ്തിയായി.
ജീവനെന്താട്ടെ,മാംസം കളങ്കം
താവിടാഞ്ഞാല്‍ സദാചാരമായി
ഇല്ലതില്‍ക്കവിഞ്ഞാവശ്യമായി-
ട്ടില്ലതിനന്യതത്ത്വവിചാരം!
കേണുഴന്നോട്ടെ ജീവന്‍ വെയിലില്‍
കാണാം മാംസപിണ്ഡം തണലില്‍...!                                                                                                        
പഞ്ചത ഞാനടഞ്ഞെന്നില്‍ നിന്നെന്‍-
പഞ്ചഭൂതങ്ങള്‍ വേര്‍പെടും നാളില്‍
പൂനിലാവലതല്ലുന്ന രാവില്‍,
പൂവണിക്കുളിര്‍മാമാരക്കാവില്‍,
കൊക്കുരുമ്മി,ക്കിളി മരക്കൊമ്പില്‍,
മുട്ടിയിരിക്കുമ്പൊ,ഴേവം,
രാക്കിളിക,ളന്നെന്നസ്ഥിമാടം
നോക്കി,വീര്‍പ്പിട്ടു വീര്‍പ്പിട്ടു പാടും.

"താരകകളേ,കാണ്മിതോ നിങ്ങള്‍
താഴെയുള്ളൊരീ പ്രേതകുടീരം?
ഹന്ത,യിന്നതിന്‍ ചിത്തരഹസ്യ-
മെന്തറിഞ്ഞു,ഹാ ദൂരസ്ഥര്‍ നിങ്ങള്‍?
പാല പൂത്ത പരിമളമെത്തി-
പ്പാതിരയെപ്പുണര്‍ന്നൊഴുകുമ്പോള്‍;
മഞ്ഞണിഞ്ഞു മദാലസയായി
മഞ്ജുചന്ദ്രിക നൃത്തമാടുമ്പോള്‍,
മന്ദമന്ദം പൊടിപ്പതായ്ക്കേല്‍ക്കാം
സ്പന്ദനങ്ങളിക്കല്ലറയ്ക്കുള്ളില്‍!
പാട്ടു നിര്‍ത്തി,ചിറകുമൊതുക്കി-
ക്കേട്ടിരിക്കുമതൊക്കെയും നിങ്ങള്‍.
അത്തുടിപ്പുകളൊന്നിച്ചു ചേര്‍ന്നി-
ട്ടിത്തരമൊരു പല്ലവിയാകും:
                                                                                       
'മണ്ണടിഞ്ഞു ഞാ,നെങ്കിലുമിന്നും
എന്നണുക്കളി,ലേവ,മോരോന്നും,
ത്വല്‍പ്രണയസ്മൃതികളുലാവി
സ്വപ്നനൃത്തങ്ങളാടുന്നു,ദേവി...!'                                                               
താദൃശോത്സവമുണ്ടോ,കഥിപ്പിന്‍
താരകകളേ,നിങ്ങള്‍തന്‍ നാട്ടില്‍?


(19/10/1944 - ല്‍ എഴുതിയ കവിതയാണിത്.)