കവിയുടെ പൂമാല

-ചങ്ങമ്പുഴ കൃഷ്ണപിള്ള

കമനീയ ചിന്തകള്‍ കോര്‍ത്തിണക്കി-

ക്കവിയൊരു കണ്‍കക്കും മാലകെട്ടി.

അനുമാത്രമെന്‍പാടു മായതിന്‍ നി-

ന്നനുഭവസൌരഭം വാര്‍ന്നൊഴുകി.

മൃദുലവികാരതരംഗകങ്ങ-

ളതിനു നിറപ്പകിട്ടേറെയേകി .

പരിചിലാ മാലയും കയ്യിലേന്തി

തെരുവിലവന്‍ ചെന്നലഞ്ഞു ചുറ്റി.

ധനദന്മാര്‍തന്‍ പടിവാതില്‍തോറും

കനിവിന്‍ കണികയ്ക്കവനുഴറി.

അപഹാസവീക്ഷണം മാത്രമല്ലാ-

തവനെന്നാല്‍ സിദ്ധിച്ചില്ലാരില്‍ നിന്നും

ഉദരത്തില്‍ തീയെരിഞ്ഞാ മിഴിക-

ളുദിതാശ്രുധാരയില്‍ മഗ്നമായി,

ഒരുവശം കാഞ്ചനനാണ്യജാല -

ത്തിരകളില്‍ത്തത്തുന്ന മദ്യകുംഭം,

മതിവിട്ടു മാറോടു ചേര്‍ത്തണച്ചു

മദഭരനൃത്തങ്ങള്‍ ചെയ്‌വൂ ലോകം!

ഒരു വശത്തൌന്നത്യം വേഷഭൂഷാ-

കിരണങ്ങള്‍ പാകിത്തളിര്‍ത്തുനില്‍ക്കെ;

അവതന്‍ തണലില്‍ മയങ്ങി മേന്മേ-

ലനുപമ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ കാണ്മൂ ലോകം!

ഒരു വശത്തുല്‍ക്കടവിത്തഗര്‍വ്വം

തുരുതുരെപ്പീരങ്കിയുണ്ട പെയ്കെ,

ഉയരുമസ്സാമ്രാജ്യതൃഷ്ണയാകു-

മുദധിയില്‍ക്കപ്പലോടിപ്പൂ ലോകം!

കലിതനൈരാശ്യ,മക്കൊച്ചുവാടാ-

മലര്‍മാല്യം കയ്യില്‍ വഹിപ്പൂ,കഷ്ടം,

പൊരിയും വയറുമായ്ക്കാവ്യകാരന്‍

തെരുവിലെരിവെയിലില്‍സ്സഞ്ചരിപ്പൂ!

ഒരുവനുമില്ലതിന്‍ മാറ്ററിയാ-

നൊരുവനുമില്ല വിലയ്ക്കു വാങ്ങാന്‍!

തെരുവിലന്നന്തിയില്‍ തൊണ്ട വറ്റി-

സ്സിരകള്‍ തളര്‍ന്നവന്‍ വീണൊടുങ്ങി!

സമകള്‍ പലതും പറന്നുപോയി;

സമരാങ്കണങ്ങളും ശാന്തമായി;

പല പല കുന്നുകള്‍ വീണടിഞ്ഞു;

പല ചെളിക്കുണ്ടും നികന്നകന്നു;

സമുദിതോത്‌കര്‍ഷങ്ങള്‍ പൂത്തു പൂത്തു

സമതലം മുന്നില്‍ തെളിഞ്ഞു മിന്നി.

തുരുതുരെപ്പൂവുതിര്‍ത്തുല്ലസിക്കും

മരതകക്കാടിന്‍ നടുവിലായി

അവികലശാന്തിതന്‍ പേടകം പോ-

ലവിടെയക്കാണ്മതേതസ്ഥിമാടം?

പരിണതവിശ്വാഭിനന്ദനങ്ങള്‍

പനിനീര്‍ തളിക്കുമപ്പുണ്യഭൂവില്‍,

സുകൃതൈകപാത്രമായത്യുദാരം

സുഖസുപ്തികൊള്ളുന്നതേതു ചിത്തം?

ഒരു നൂറ്റാണ്ടപ്പുറം,തീവെയിലി -

ലുരുകിത്തളര്‍ന്നൊരബ്ഭിക്ഷുഹസ്തം!

പരിതപ്ത ചിന്തകള്‍ കോര്‍ത്തിണക്കി -

പ്പരിച്ചില്‍ നിര്‍മ്മിച്ചൊരപ്പുഷ്പമാല്യം,

അണുപോലും വാടാതപ്പുണ്യഭൂവി -

ലഴകില്‍ക്കുളിച്ചിന്നുമുല്ലസിപ്പൂ!

ജനചയാരാധനാസേവനങ്ങ-

ളനിശമതിന്‍ മുന്നില്‍സ്സംഭവിപ്പൂ!